Download - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel III Awb
22
Uit jurisprudentie van de CRvB volgt dat een schadevergoeding moet worden
toegekend als de redelijke termijn als genoemd in artikel 6 EVRM is overschreden bij
het vaststellen van burgerlijke rechten en verplichtingen. Hiervan is sprake als, inclusief
de bezwaarprocedure:
de procedure minimaal 2 jaar heeft geduurd, in geval van beroep bij de rechtbank,
of
de procedure minimaal 4 jaar heeft geduurd, in geval van hoger beroep (CRvB 26
januari 2009 en CRvB 28 april 2009).
De termijn vangt aan op het moment dat een bezwaarschrift is ingediend (CRvB 8
december 2004). Als een deel van de duur van de procedure aan betrokkene moet
worden toegerekend, telt dit deel niet mee.
Uit de jurisprudentie volgt voorts dat het bestuursorgaan aansprakelijk is voor haar
aandeel in de overschrijding van de redelijke termijn als de bezwaarprocedure langer dan
zes maanden heeft geduurd. In dat geval kent de SVB op verzoek van de
belanghebbende een vergoeding toe. Deze bedraagt € 500 als de bezwaarprocedure
langer dan een half jaar heeft geduurd en wordt met eenzelfde bedrag verhoogd voor elk
volledig half jaar dat de SVB heeft verzuimd te besluiten op het bezwaarschrift. Uit de
jurisprudentie van het EHRM volgt dat de introductie van een versnellende procedure,
zoals de dwangsomregeling, gevolgen mag hebben voor de hoogte van de vergoeding
mits deze snel wordt toegekend en voldoende is gemotiveerd. De SVB brengt daarom
reeds uitbetaalde dwangsommen in mindering op de vergoeding.
Jurisprudentie
EHRM 26 oktober 2000 (Kudla), «USZ» 2001/37, EHRC 2000/89
CRvB 8 december 2004, RSV 2005/71, LJN AR7273
CRvB 26 januari 2009, LJN: BH1009
CRvB 28 april 2009, LJN BI2748
EHRM 29 maart 2006 (Pizzati), JB 2006/134
SB3222
Overige schade
Eventuele andere schadeposten dan renteschade en schade wegens overschrijding van de
redelijke termijn, zoals schade in de fiscale sfeer, kunnen voor vergoeding in aanmerking
komen voor zover de belanghebbende om vergoeding daarvan verzoekt en hij de
geleden schade kan aantonen.
Bij de beoordeling van een verzoek om vergoeding van overige schade fungeren de
bepalingen uit het BW over schadevergoeding als leidraad voor de vaststelling van de
schade (zie bijvoorbeeld CRvB 30 maart 1995 en 9 januari 1996). Er wordt getoetst of
de belanghebbende als gevolg van de onrechtmatige daad van de SVB een bepaald
voordeel heeft verkregen waardoor de totale schade gematigd is, en of de schade door de
belanghebbende beperkt had kunnen worden. Een verkregen voordeel kan bijvoorbeeld
zijn een uitkering van een andere instantie of een subsidie, waarop de belanghebbende
geen recht zou hebben gehad als de SVB juist zou hebben gehandeld.
Uit de jurisprudentie van de CRvB (16 april 1996 en 8 april 1997) leidt de SVB af dat
vergoeding van immateriële schade die geen verband houdt met de overschrijding van de
redelijke termijn slechts onder uitzonderlijke omstandigheden kan plaatsvinden. Met
name moet hiervoor sprake zijn van ernstige inbreuken op de persoonlijke levenssfeer,
dan wel op andere persoonlijkheidsrechten van de betrokkene. De SVB acht een ernstige