Download - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, MKOB, TOG, TAS en TNS
25
Met betrekking tot gedetineerden voert de SVB het volgende beleid. Als een verzekerde
is gedetineerd en zijn kind is in een ander huishouden ondergebracht, dan behoort het
kind tot het huishouden van een ander. Als een verzekerde korter dan zes maanden is
gedetineerd en hij een huishouden achterlaat dat in stand blijft, dan wordt het kind
geacht tot zijn huishouden te behoren. Bij bepaalde penitentiaire inrichtingen bestaat de
mogelijkheid om het kind bij de vrouwelijke gedetineerde te laten verblijven. In dat
geval blijft het kind tot haar huishouden behoren.
In sommige gevallen is niet op voorhand duidelijk tot welk huishouden een kind
behoort. In dat geval hanteert de SVB het criterium dat het kind behoort tot het
huishouden waar het het merendeel van de voor de nachtrust bestemde tijd doorbrengt
(minimaal vier nachten per week). Bestaat er evenwel een opgelegde of
overeengekomen regeling betreffende opvoeding en verblijf van het kind, dan acht de
SVB hetgeen daarover in de betrokken regeling is geregeld doorslaggevend (zie ook de
uitspraak van de CRvB van 29 mei 1991, alsmede Deel I, Kinderbijslagbetaling bij
gescheiden huishoudens; echtscheiding en co-ouderschap, SB1096).
Een kind wordt ook geacht tot een huishouden te behoren wanneer het daar normaal
deel van uitmaakt maar tijdelijk - bijvoorbeeld vanwege vakantie of opname in een
inrichting of ziekenhuis - elders verblijft. De SVB beschouwt een verblijf van het kind in
een inrichting of ziekenhuis als tijdelijk indien dit verblijf naar verwachting niet langer
dan zes maanden zal duren. Als de opname onvoorzien langer duurt dan zes maanden,
dan wordt het kind na ommekomst van die periode niet meer geacht tot het huishouden
te behoren. Is reeds bij aanvang van de opname bekend dat het verblijf langer dan zes
maanden zal duren dan wordt het kind vanaf de eerste dag geacht niet meer tot het
huishouden te behoren.
Een verblijf van het kind in een instelling vanwege een verplichte of vrijwillige
uithuisplaatsing of vanwege detentie wordt niet als tijdelijk beschouwd, ongeacht of dit
verblijf korter of langer dan zes maanden duurt. Het kind wordt dan niet geacht tot het
huishouden te behoren.
In de situatie waarin een kind wordt vermist of is ontvoerd zal niet aanstonds duidelijk
zijn of het kind heeft opgehouden te behoren tot het huishouden van de
kinderbijslaggerechtigde. De SVB hanteert in dat geval het beleid dat het kind geacht
wordt tot het huishouden van de gerechtigde te behoren tot zes maanden na de dag van
vermissing dan wel ontvoering. Indien na zes maanden nog geen duidelijkheid is
verkregen over de verblijfplaats van het kind, beëindigt de SVB het recht op
kinderbijslag.
Het recht op ouderdomspensioen, nabestaandenuitkering of halfwezenuitkering kan
afhankelijk zijn van de voorwaarde dat een kind niet tot het huishouden van een ander
behoort (artikel 9, eerste lid, onder c AOW en artikel 14, eerste lid, onder a, en artikel
22, eerste lid Anw). Als het kind tot het huishouden behoort van de AOW-gerechtigde
of nabestaande dan is in ieder geval aan deze voorwaarde voldaan. De vraag of het kind
tevens behoort tot een ander huishouden - dit kan bij co-ouderschap (zie Deel I,
Kinderbijslagbetaling bij gescheiden huishoudens; echtscheiding en co-ouderschap,
SB1096) - is in dat geval niet relevant. Dit blijkt uit de uitspraak van de CRvB van 28
november 2003.
Als een kind niet tot het huishouden van de verzekerde of nabestaande behoort, kan bij
de toepassing van de AKW en Anw de vraag rijzen of een kind zelfstandig woont dan