Eliëzer Kropveld: zijn leven - De Evangelist

voor het Koninkrijk Gods, opdat het kroost van Abraham voor Abrahams God leere knielen, is onzehartelijke wensch en bede’, eindigt Kropveld dit bericht.PraktijkHoewel de commissie maar klein was speelde zij het klaar om in praktisch alle classescorrespondenten voor de ‘Zending onder Israël’ aan te stellen. 122 De commissie mocht, blijkt uit eenverslag in De Bazuin (XXVI no. 42, 18 oktober 1878), alleen zogenaamde voorbereidendewerkzaamheden verrichten. Daartoe behoorde ook het uitgeven van 30.000 traktaten (die op 8000 nawaren uitverkocht). 123 Over de geldstroom had men niet te klagen en ook werden er bidstondengehouden. Er wordt door veel kerkleden ‘verlangend uitgezien (…) naar Israëls geestelijke herstelling’.Op 1 augustus 1879 meldt Kropveld in De Bazuin (XXVII no. 31) aan ‘onze Zendingsvrienden’ datbesloten is een tweede traktaat te laten verschijnen. ‘Met levendige trekken wordt ons daarinmeegedeeld, hoe Abrahams God aan een zoon van Abraham zijn genade heeft groot gemaakt: hoeeen voormalige Rabbijn zijn zaligheid heeft leeren zoeken en vinden in Jezus van Nazareth’. De titelvan het traktaat wordt niet genoemd. De naam van de auteur ook niet. Het zal hier echter gaan omeen traktaat van Kropveld zelf, getiteld De Heere gedenkt aan Zijn verbond, betoond in dewederbrenging van den heer Gerstenkraut tot het geloof van Abraham (zie bijlage 3).Opvallend is, dat de commissie goed nagedacht heeft over de vraag hoe een traktaat het best aande man, in dit geval: de Jood, gebracht kan worden. De tactiek is deze: 1. druk een bijbeltekst inHebreeuwse letters af op het titelblad (‘Immers voor de ,,tale Kanaäns” gevoelt de toekomstigebeërver van Kanaän een bizondere voorliefde, en kunnen die Hebreeuwsche woorden onder denzegen des Heeren een middel zijn, dat hij een blik in het boekske werpt, terwijl hij het anders niet eenszou willen aannemen’); 2. vermeldt niet de vindplaats van de bijbeltekst; 3. de verspreider van hettraktaat vraagt ‘zijn Israëlitischen buurman, vriend of reisgenoot’ naar de betekenis van dieHebreeuwse woorden en de weg is geopend om over de inhoud van het traktaat te spreken. Kropveldspreekt de wens uit, dat ‘voor dit kleine geschrift, door den Geest des Heeren, een weg wordegebaand in vele huizen en harten van Israëls nakomelingen; moge het dienstbaar worden gemaakt teropening van der blinden oogen ter wederbrenging van hen, die thans zoo ver en zoo snood vanJehovah zijn afgeweken’.ColporteurDat de commissie niet stilzat, blijkt ook uit het feit, dat in 1879 naar een colporteur, ofwel‘bezoekbroeder voor de Zending onder Israël’ wordt gezocht. 124 Van de colporteur wordt verwacht, dathij lidmaat van de Chr. Ger. Kerk is, ‘bezield met liefde jegens de beminden om der Vaderen wil’ endat hij de bijbel, in het bijzonder het Oude Testament kent, waarbij bekendheid met het Hebreeuws eneen aanbeveling van de kerkenraad ook meetellen. ‘Dat Israëls God den rechten man ons aanwijze, isde wensch en bede van de Commissie voornoemd’, schrijft Kropveld namens haar.Blijkens het verslag van de vergadering van de Commissie voor de Zending onder Israël, gehoudenop 21 april 1880 te Zaandam, waren er vier sollicitanten (De Bazuin XXVIII no. 18, 30 april 1880). Erwerd met hen gesproken over ‘de Gereformeerde leer, Bijbelsche geschiedenis, aardrijkskunde vanPalestina, en vooral over de beloften van den Messias, en de tegenwerpingen die van de zijde derjoden worden gemaakt, alsook over de wijze waarop zij dachten het best onder Israël te kunnenarbeiden; terwijl met de vraag naar hunne persoonlijke betrekking tot den Heiland, naar hunne liefdevoor Israël, en naar hunne begeerte om onder dit volk te arbeiden het onderzoek werd gesloten’.Besloten werd om ‘voorlopig’ broeder Koster uit Middelburg aan te stellen. 125 Dat voorlopige heeftvooral met de onbekendheid van het werk van zowel de commissie als de heer Koster te maken. Omdie reden werd een proefjaar afgesproken. Ds Beuker en een zekere broeder B.H. Blankenberg (dieop de synode van 1875 als één van de secundi van de commissie was aangewezen) zouden Koster indat jaar theoretisch en praktisch voor zijn taak bekwamen, waarna hij in 1881 ‘als onze arbeider onderde beminden om der Vaderen wil op [zou kunnen] treden’. De werkzaamheden van de colporteurblijven voorlopig tot Amsterdam (40.000 Joden!) beperkt. Uiteraard worden de lezers opgeroepen voorde nieuwe colporteur te bidden. Hij heeft immers veel wijsheid nodig en zal voortdurend geroepenworden ‘tot het oefenen van veel zelfverloochening’.122Blijkens een artikel in De Bazuin van 16 december 1881 (XXIX no. 50) - ‘Door wie moeten de Correspondenten wordenbenoemd voor de Zending onder Israël?’ - is dit vooral aan Kropveld toe te schrijven.123Ik vermoed, dat het hier gaat om een in 1878 bij P. v.d. Sluijs jr. te Amsterdam uitgegeven boekje van Kropveld, dat als titeldraagt: Paaschfeest. Groote Verzoendag. Ballingschap.124De Bazuin XXVII no. 45, 7 november 1879; herhalingen in de nummers van 14 en 21 november, alsmede 5 december.125Het doet voor ons, gesteld als we zijn op privacy en bescherming van persoonsgegevens, bepaald vreemd aan, dat denamen van de overige sollicitanten in het publieke verslag ook worden genoemd, t.w.: Holtkamp (Apeldoorn), Prins (NieuwePekela) en Wichers (Zuidwolde, Groningen).32