Eliëzer Kropveld: zijn leven - De Evangelist

Proselietenmakerij 295Dit woord heeft in zekere kringen, zoowel van zoogenaamde christenen als van Joden, eene zeerongunstige beteekenis gekregen, en kan men de menschen, die aan dit vreeselijk kwaad zich schuldigmaken, maar matigjes dulden. Vooral de Heeren, die op staatkundig gebied de vrijzinnige beginselenzijn toegedaan, gevoelen van de zaak, die zij door genoemd woord aanduiden een innerlijken afkeer.Gelijk, naar hun meening, de godsdienst in de binnenkamer moet besloten blijven, zoo moet men zichook niet bemoeien met eens anders geloof, en veel minder pogingen aanwenden om hem tot eenander geloof over te halen. Dat men den Papoea en Hottentot en andere arme Heidenen tracht tebeschamen, welzeker, dat is alleruitnemendst, maar raak niet aan zijn godsdienst. Die man meent heteven goed met zijn Fetisch, of met zijn houten beeldje, als gij met uwen God; bovendien gevoelt hijzich in den godsdienst zijner vaderen zoo in gelukkig; komt gij hem echter met uw Christendom aanboord, dan raakt die man aan het twijfelen, zijn rust en zijn vrede is weg, en krijgt – als hij uw raadopvolgt – het bovendien met zijne volksgenooten te kwaad, ten gevolge waarvan hem allerlei ellendestaat te wachten. Bespaar derhalve uw geld en uwe mannetjes maar; die kunt ge beter gebruiken, danom ze onnoodigen arbeid onder de Heidenen te laten verrichten.En de Zending onder de Joden staat bij deze soort lieden nog in veel ongunstiger daglicht.Die Jood is immers even braaf en beschaafd als gij christen denken durft; gelooft bovendien, zoogoed als gij, in een persoonlijken God, Wien hij trouw en met ijver dient. Hij gelooft wel niet in Jezus,maar wat doet dat er toe; dat doen vele christenen ook niet, die toch edele en voorbeeldige menschenzijn. Bovendien wordt een echte Jood toch nooit een waar christen; ge kweekt met eeneproselietenmakerij slechts huichelaars. Houdt daarom uwe handen tehuis; laat die Joden gerust Jodenblijven, en pas maar op uzelf.Waar we zóólang deze tegenstanders het maar hebben gegund, daar wordt het hoog tijd, dat we zelfook eens een woordje zeggen. En dan beginnen met allereerst er op te wijzen, dat niemand minderdan de Heere Jezus zelf, niemand minder dan de ,,groote Profeet van Nazareth” zooals de ModernenHem gaarne betitelen, die Proselietenmakerij ons bevoolen heeft. Proselieten toch komt van eenGrieksch woord dat ,,volgeling” beteekent. Wanneer derhalve het ons niet te doen is om iemand, doorwelke middelen ook, tot onze partij of richting over te halen, om het even of iemand van harte ofslechts geveinsd overgaat; maar wanneer wij iemand, door het Woord des Heeren, van zijneverkeerde inzichten trachten te overtuigen, en hem, onder den zegen des Heeren in die wegen tedoen wandelen, waarin God verheerlijkt en vrede gevonden wordt, dan doen we precies wat de HeereJezus zijnen Apostelen heeft opgedragen, toen Hij tot hen gezegd heeft: ,,Gaat dan heen, onderwijstalle volken, hun doopende in den naam des Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes, leerendehun onderhouden alles wat Ik u geboden heb.” Dit heilig bevel des Heeren houdt dus in hoofdzaakniets anders in dan de opdracht om alle menschen discipelen, d.i. proselieten of volgelingen, vanJezus te maken.De Apostelen hebben dan ook – neen niet aan deze proselietenmakerij zich schuldig gemaakt –maar: er zich trouw van gekweten.Dag en nacht schier waren ze bezig om den menschen te verkondigen, dat zij Jezus moestenvolgen, d.w.z. in Hem gelooven, aan Hem zich overgeven, en, als het wezen moest, voor Hem testerven.Waar zij maar konden, daar hebben zij getuigd, dat in de(ze)n Christus het leven en den vrede is tevinden, maar ook in dien Christus alleen (?, onleesbaar), want zij predikten even luide en krachtig, datwie den Zoon ongehoorzaam is, het leven niet zal zien, als dat het geloof in Hem ons met Godverzoent, en mitsdien voor de eeuwige zaligheid ons bereidt.Het was hun niet genoeg om, gelijk de Farizeeuwen en Schriftgeleerden, den menschen tot hunnepartij over te halen, maar het was hun enkel te doen om de gerechtigheid Gods te verkondigen, omzielen voor Jezus te winnen en alzoo den menschen het eeuwig ware geluk te doen vinden.Hiermee waren zij zóó ijverig bezig, dat als zij uit de eene stad werden verdreven, zij den arbeid ineene andere weer begonnen, zóó ijverig, dat zij zelfs in den kerkers en voor de rechters er niet vanzwegen, niet van zwijgen konden, liever wilden zij den bittersten dood sterven, dan na te laten om inhet werk des Heeren bezig te zijn.En God van den hemel zag deze proselietenmakerij met zoo heilig welgevallen aan, dat Hijzelfmede wrocht, en het woord, dat door zijne knechten verkondigd werd, bevestigde door teekenen diedaarop volgden. Markus 16: 20.Daarom zullen ook wij in de mogendheden des Heeren Heeren voortgaan om den Jood te wijzen opJezus van Nazareth; deze Jezus hem prediken als de Weg, de Waarheid en het Leven, en het den295Manuscript van Kropveld, in Utrechts Archief, toegangsnummer 94, inventarisnummer 497 (Deputaatschap Kerk & Israël).93