Eliëzer Kropveld: zijn leven - De Evangelist

BIJLAGE 2Eliëzer Kropveld en zijn overige geschriften voor het Traktaatgenootschap‘Filippus’De lezer treft hieronder een beschrijving aan van de boekjes die Kropveld schreef voorTraktaatgenootschap ‘Filippus’. Ik doe dat, zoals ook de traktaten werden beschreven, inchronologische volgorde.Ellende en Verlossing 246In dit boekje wil Kropveld ‘de diepste armoede’, de ‘deerniswaardige toestand’ van de mensblootleggen. Moedwillig is de mens van zijn Maker afgeweken en daarom des doods schuldig. Demens is zo diep gevallen, dat hij nooit uit eigen beweging tot God zal terugkeren. Door de zonde is hijeen hater van God geworden.God is echter niet verplicht om ‘zijn wederspannigen vijand verzoening en vrede aan te bieden’.Bovendien: niet één van zijn ‘Goddelijke deugden’ mocht geschonden worden. Hij was te heilig omzich met onheiligen in te laten. De schrijver wijst als voorbeeld op wat er op de Grote Verzoendaggebeurde. Niet het hele volk, maar slechts de hogepriester mocht tot God naderen. En zelfs dezemiddelaar moest dan eerst verzoening doen voor hem en zijn huis ‘door middel van stieren- enbokkenbloed’. ‘De heiligheid Gods [stond] als een muur des afscheidsels tusschen God en denzondaar’. Maar ook de rechtvaardigheid van God stond niet toe de mens te verlossen, ‘zonder dat destraf, die op de zonde was gedreigd, werd gedragen’.Onder de ‘oude bedeling’ kon geen verzoening tussen God en de zondaar tot stand wordengebracht, tenzij de dood tussenbeide trad en daarom stelde Hij de offerdienst in. De offeraar moestzijn hand op het offerdier leggen om daarmee aan te geven: ‘Den dood, waaraan dit dier zal wordenprijsgegeven, heb ik mij waardig gemaakt; door de genade mijns Gods draag ik echter mijn schuld enzonde schaduwachtig op dit dier over, hetwelk daardoor schuldig wordt voor God, en dientengevolgeaan den dood moet worden overgegeven; want zonder bloedstorting geschiedt er geene vergeving’.De straf moest worden gedragen. En dat doet Christus, ‘de tweede persoon in het goddelijk wezen’als ‘Borg en Middelaar’. Door Hem is het mogelijk, dat een mens weer tot God kan naderen, want inChristus is de zondaar geheiligd. Door Hem is immers aan de rechtvaardigheid van God voldaan.De vraag die overblijft is, hoe een mens aan die tussenkomst van Christus deel krijgt. Kropveld wijsterop dat een uiterlijke belijdenis niet voldoende is. Een mens moet wedergeboren worden, want alleenzo ‘krijgen we deel aan de kruisverdiensten des Heilands, en daalt de vrede Gods op ons neder’. Zoworden we met Christus verenigd, wat een vreugde geeft voor dit leven, maar nog veel meer ‘aangindsche zijde van het graf’, waar de drie-enige God aanschouwd mag worden.De lezer wordt opgeroepen zich ernstig af te vragen of hij al in Christus gerechtvaardigd is. Zo niet,dat hij dan bidde, dat Gods genade in hem verheerlijkt mag worden. De Geest zal dan het hartverlichten, waardoor hij zijn ellende zal leren kennen, en de weg van de verlossing zal lerenaanbidden en bewonderen. ‘Hoor derhalve aandachtig naar den Heere en uwe ziel zal zich invettigheid verlustigen’.De zegen eener vrijmoedige belijdenis. Een bladzijde uit de geschiedenis van een soldaat 247Dit boekje verhaalt van een ‘jongeling’ die in 1869 als milicien, ofwel als dienstplichtige in het legermoest dienen. Deze soldaat, die bij de eerste ‘oproeping’ op de vraag naar zijn godsdienst fierantwoordde: ‘Christelijk Afgescheiden’, was een vrome jongen. Hij werd in eerste instantie door zijnmeerdere gepest, maar omdat hij van zijn christelijke principes niet afweek en hij steeds eerlijk voorzijn geloof uitkwam, won hij steeds meer respect en waardering. Hij mocht ervaren, ‘dat de Heerewaarheid heeft gesproken, toen Hij zeide dat wie Hem eert, ook weer geëerd zal worden’.Het verhaal wordt verteld om de lezer te leren ‘om ten allen tijde en onder alle omstandigheden Godte dienen, Zijn eer boven alles te beminnen, en ons als een trouwe discipel of discipelin van KoningJezus te openbaren’. Het kan moeilijk zijn om voor je geloof en je principes uit te komen, maar ‘spoten hoon’ zullen spoedig plaatsmaken voor ‘achting en toegevendheid’. De auteur waarschuwt tegen‘Farizeeuwsche schijnheiligheid’.Als er wordt beweerd, dat een soldaat of zeeman ‘den Heere niet kan vreezen’, wijst de auteur op degeschiedenis, die iets anders bewijst. God kan altijd en in verschillende beroepen worden gediend.246Breukelen 1881 – boekje XV.247Breukelen 1881 – boekje XXIII.77