Participatie aan leeractiviteiten na het initieel onderwijs met een ...

Situering van het onderwerp 6Reymond, 2005). De transities tussen onderwijs en arbeidsmarkt verschuiven vanéénmalige ervaringen naar regelmatig weerkerende ‘yo-yo’-bewegingen tussensituaties van tewerkstelling, werkloosheid, onderwijs en bij- of omscholing en zorgvoor het gezin. Een vlotte en succesvolle transitie van onderwijs naar werk iszeker niet meer evident vandaag de dag (Plug & du Bois-Reymond, 2005).De flexibilisering van de arbeidsloopbaan, in termen van deeltijds werk, tijdelijkebanen, veelvoudige jobs en zelfstandig werk, maken dus permanent deel uitvan de levensloop of levenscyclus van jongeren. Dit heeft gevolgen voor de socialeintegratie van de verschillende groepen jongeren. Jongeren die reeds achterblijven,worden het hardst getroffen, dit zijn de ‘verliezers’ van de modernisatie. De‘winnaars’ zijn daarentegen de jongeren die het secundair of hoger onderwijs metsucces verlaten (Plug & du Bois-Reymond, 2005). Deze ideologie van de winnaarsen de verliezers is nauw verbonden met het concept meritocratie (Bradley, 2005).Het meritocratisch ideaal kreeg in de eerste helft van de twintigste eeuw eenandere invulling door een aantal nieuwe ontwikkelingen op het vlak van onderwijsen arbeidsmarkt. Zo nam de participatie aan het onderwijs sterk toe na deTweede Wereldoorlog. Verder stelden werkgevers steeds hogere eisen aan dekennis en de bekwaamheden van hun werknemers. Hierdoor ontstond er eennauwere band tussen de genoten opleiding van de werknemers en het beroep datze verrichtten. Daarnaast werden verworven kwalificaties het belangrijkstecriterium bij de allocatie van functies op de arbeidsmarkt. Als gevolg van dezeontwikkelingen werd onderwijs een instrument om de maatschappelijke positie ende sociale status te verbeteren door middel van de eigen onderwijsprestaties enleercapaciteiten. De verworven kwalificaties en de vooropleiding van een individubepalen immers in belangrijke mate zijn of haar positie op de arbeidsmarkt. Dezearbeidsmarktpositie heeft opnieuw een weerslag op zijn of haar positie ofintegratie in de maatschappij (van Hoof, 2001).Dit meritocratisch ideaal staat echter in schril contrast met de sociale ongelijkheiddie geproduceerd wordt in de maatschappij, ondanks de democratisering vanhet onderwijs na de Tweede Wereldoorlog (van Hoof, 2001). Een tweede visie oponderwijs, de reproductiethese, beweert dat onderwijs bijdraagt tot het in standhouden van die sociale ongelijkheid. Het onderwijs zou de verschillen tussen deklassen in de maatschappij weerspiegelen en het zou deze verschillen doorgevenin de vorm van ongelijke kansen in het verwerven van de hoogst gewaardeerdekwalificaties (van Hoof, 2001).Onderwijs bepaalt dus in belangrijke mate de kansen van individuen om hunsociale positie te verwerven. Het regulier onderwijs (d.i. het initieel onderwijsm.i.v. het hoger onderwijs) heeft bijgevolg een belangrijke functie op het vlak vanhet voorbereiden van individuen zodat ze inzetbaar zijn op de arbeidsmarkt enintegreerbaar zijn in de samenleving. Niettemin heeft niet iedereen gelijke kansenin het onderwijs en bijgevolg ook niet op de arbeidsmarkt en in de samenleving.