Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

Agenten met een vredesmissie55toren, trainen en/of adviseren lokale agenten bij de uitvoering vanhun dagelijkse politiewerkzaamheden.De ervaringen van functionarissen van de Koninklijke Marechausseebij zulke missies zijn reeds in beeld gebracht (Kop en Euwema,2002; Sollie, 2009), maar tot op heden ontbreekt (wetenschappelijk)onderzoek naar de ervaringen van de Nederlandse politie. In ditartikel beschrijf ik de opgedane ervaringen van Nederlandse politiefunctionarissenbij de uitvoering van vredesmissies. Deze zijngeclusterd rondom twee thema’s, te weten de opgedane ervaringenbij de uitvoering van missiewerkzaamheden en de daarbij horendesamenwerking met de lokale politie. Alvorens deze ervaringen wordenweergegeven, zal eerst worden beschreven waar de bijdrage vande Nederlandse politie aan vredesmissies tot op heden uit bestond.De bijdrage van de Nederlandse politie in het afgelopen decenniumHoewel de Nederlandse politie al (incidenteel) deelnam aanvredesmissies, 1 committeerde Nederland zich in het jaar 2000 doormiddel van de notitie ‘Inzet Nederlandse politie en KoninklijkeMarechaussee bij internationale civiele politieoperaties’ 2 om jaarlijksstructureel (maximaal) veertig voltijdseenheden aan civielepolitiefunctionarissen beschikbaar te stellen. Naast het feit datNederland daarmee tegemoetkomt aan de vraag vanuit de internationalegemeenschap, zijn er ook nog andere redenen waarom deNederlandse politie deelneemt aan vredesmissies. Dergelijke missieshebben namelijk ook tot doel om, zoals in de notitie vermeld, deinternationale rechtsorde te bevorderen, de regionale stabiliteit tehandhaven, aan de nationale veiligheid bij te dragen, een intensieveinternationale politiesamenwerking te stimuleren en een internationaal politienetwerk te ontwikkelen.Politiefunctionarissen worden louter op vrijwillige basis uitgezondenen voeren doorgaans ongewapend hun taken uit in landen waar1 In de periode tussen 1993 en 2000 zijn ongeveer 300 agenten uitgezonden, voornamelijkrechercheurs die in het kader van het International Criminal Tribunal for the formerYugoslavia (ICTY) en voor het International Criminal Tribunal for Rwanda werkzaamwaren. Daarnaast waren er ook agenten actief in Zuid-Afrika ter ondersteuning van hettransformatieproces (Frinking, Brocades Zaalberg e.a., 2006).2 Bron: Kamerstukken II 2000/01, 27 476, nr. 1, 27 oktober 2000.