Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

Juridische ontwikkelings samenwerking in Rwanda69kerkbankjes lagen. Je gaat lezen. Duizend pagina’s met persoonlijkeverhalen, 3 een onderzoek naar de ervaringen van kinderen tijdensde genocide, de cijfers achter de genocide (Dyregrov, Gupta e.a.,2000). De aantallen doden, de aantallen mensen die op de vluchtsloegen, de aantallen verdachten, de aantallen overlevenden. En jebeseft hoe enorm deze genocide was. Het verbaast niet dat veel vanwat in Rwanda gebeurt, is terug te voeren op de genocide.ExpatsOp een andere manier moet je wennen aan de expatriats, verkortexpats, de buitenlanders die in ontwikkelingssamenwerking werken,diplomaten, missionarissen en ander volk. De doorsnee-expatgrossiert in negatieve verhalen over ‘ze’, de algemene aanduidingvoor Rwandezen. Wie heeft expats eigenlijk verboden iets positiefte zeggen over het land waar ze als vorsten leven? Cynisme vierthoogtij.Een mogelijke verklaring is dat nogal wat expats met veel te veelidealisme naar dat onderontwikkelde Afrika gaan, met de verwachtingdat iedereen hier op hen zit te wachten. Als dat niet zo blijkt tezijn, als die Rwandees net iets trotser is dan verwacht en zich openlijkafvraagt wat je eigenlijk komt doen, valt dat natuurlijk tegen. Enals die Rwandees, als je geen bevredigend antwoord kunt geven overwat jouw individuele toegevoegde waarde hier is, dan niet meewerktmet jouw goede bedoelingen, is dat natuurlijk een stevige domperop de feestvreugde. Kom jij daar vertellen dat ‘ze’ iets toch echtanders moeten doen dan ‘ze’ dat al jaren gewend zijn, en dan willen‘ze’ dat niet horen!Normaliter heb je dit soort ervaringen ook in Europa. Probeer eensiets nieuws op te zetten, en merk hoe dat op allerhande manierenwordt tegengewerkt door mensen die dat nieuwe eigenlijk niet willen,om wat voor reden dan ook. Verandermanagement is niet voorniets een apart vak. Maar het probleem van nogal wat expats is datze dat soort negatieve ervaringen nooit in hun eigen cultuur hebben3 Het kort na de genocide gepubliceerde (en een jaar later aangevulde) rapport vanAfrican Rights (1994) bevat een gedetailleerd verslag van de genocide op basis vanhonderden pagina’s getuigenverklaringen.