Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

92 Justitiële verkenningen, jrg. 36, nr. 4, 2010en Japan. De grote thema’s in al deze deelprogramma’s zijn – hetlaat zich raden, gelet op de uitgangspunten en doelstellingen vanhet beleid – de bestrijding van terrorisme, van georganiseerdemisdaad, vooral in de vorm van drugshandel en mensenhandel,van illegale immigratie, witwassen en corruptie. Wat er in het kadervan deze deelprogramma’s allemaal wordt ondernomen, zegt hetprogramma niet met zoveel woorden; daarvoor moet men zichverdiepen in de actieplannen die specifiek betrekking hebben op aldeze initiatieven.Wel is duidelijk dat hoe dichter de regio of het land bij huis ligtof hoe enger de banden met een derde staat zijn, des te veelomvattenderhet pakket aan maatregelen wordt. Waar het in het gevalvan Oekraïne bijvoorbeeld gaat om bestrijding van corruptie,her vorming van de rechtspleging en de vestiging van behoorlijkbestuur, blijft het voor Pakistan beperkt tot migratiekwesties. Inrelatie tot de Verenigde Staten staan de terrorismebestrijding, hetvreemdelingenbeleid, de samenwerking met Europol en Eurojust,de wederzijdse rechtshulp en uitlevering centraal. Het verbaast danook niet dat er een lange reeks politieke en ambtelijke bilaterale,regionale en multinationale ontmoetingen, vergaderingen, agenda’sen symposia wordt voorzien om dit veelvoudige programma uit tevoeren.Het programma dat Duitsland, in overleg met Finland en Slovenië,in januari 2007 publiceerde, is tot op grote hoogte van hetzelfdelaken een pak (3 januari 2007, RELEX 2) en demonstreert heel goedde continuïteit van beleid die op dit gebied wordt nagestreefd ‘as thecooperation with third countries on freedom, security and justiceis a longer-term effort based on institution and capacity building’.Er zijn zeker wel accentverschillen, maar op het geheel van de beideprogramma’s gaat het hier om mineure kwesties.Het programma dat Frankrijk – samen met Tsjechië en Zweden – op1 juli 2008 bekendmaakte voor de periode tot en met december 2009,ziet er evenwel behoorlijk anders uit (1 juli 2008, RELEX 436). Aande ene kant wordt weliswaar vastgehouden aan de formulering vandeelprogramma’s in relatie tot bepaalde landen, regio’s en (sub)continenten, maar aan de andere kant wordt een veel thematischeraanpak gepropageerd. In het eerste deel wordt – na een uiteenzettingvan de methodologie achter het beleid – vrij gedetailleerdomschreven wat er bij voorrang allemaal ten aanzien van welkevraagstukken zal worden ondernomen. De grote thema’s die in het