Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

76 Justitiële verkenningen, jrg. 36, nr. 4, 2010Op dat moment besef je dat niemand zonder meer op je zit te wachten.Je moet mensen overtuigen van het belang van het project. Nietdoor met luide stem te verkondigen dat jij als buitenlandse expertweet wat goed is voor Rwanda, voor de juridische faculteit, voor deindividuele medewerker; het zou niet het eerste project zijn geweestdat om die reden was mislukt. Ook al is het project ooit door dezuidelijke organisatie bedacht, je moet die organisatie en ieder individudaarbinnen bij voortduring voor je zien te winnen. Opnieuw,uitermate belangrijke factoren daarin zijn de persoonlijke inzet enhet enthousiasme geweest, in dit geval van met name de projectassistentin Nederland; nog steeds, twee jaar na haar vertrek, wordtzij op handen gedragen. Ik heb de indruk dat het belang van hetopbouwen van een goede relatie met de zuidelijke partner en de tijden energie die dat kost, nogal eens sterk worden onderschat.Drie jaar later zat ik op het ILPD aan de andere – ontvangende –kant van de tafel, waar me pas werkelijk het enorme belang vanverleiding duidelijk werd. In het bijzonder een Amerikaans project 9liet zien zich daaraan weinig gelegen te laten liggen. Bedoeld omde capaciteit van het ILPD te versterken heeft dit project in plaatsdaarvan binnen zes maanden gedaan gekregen dat onder Rwandesepartners in de justitiesector twijfel is gezaaid over de waarde van hetILPD. Achter de rug van het ILPD om werden partners in de justitiesectorbenaderd en om steun gevraagd tegen het ILPD. Alle feilen enfalen van het ILPD werden publiekelijk benadrukt in plaats van hetILPD te helpen deze, zonder meer aanwezige en bekende, gebrekente verbeteren, waarvan het had kunnen leren. Ideeën van hetILPD voor activiteiten in de justitiesector waarmee het zijn rol konversterken, werden door het Amerikaanse project ‘ge-hijacked’. Datde Amerikanen, met tonnen aan geld en – uiteraard Amerikaanse –experts ten opzichte van het ILPD eenvoudig de show konden stelen,zal duidelijk zijn. Iets vergelijkbaars gebeurde, zij het in minderemate, door andere internationale ngo’s, die hun eigen trainingsprogrammaprobeerden door te zetten, buiten het ILPD om, slechtsmoeizaam accepterend dat het ILPD zich zo snel als maar enigszinsmogelijk was tot het centrale Rwandese trainingsinstituut voor dejustitiesector moest ontwikkelen. Dat ontwikkelingsorganisatieshun eigen agenda’s hebben en elkaar beconcurreren, is een niet9 Het betreft een zogenoemd Millenium Challenge Corporation Threshold-project.