Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

88 Justitiële verkenningen, jrg. 36, nr. 4, 2010van de EU en daarmee de Pijlerstructuur van de EU materieel werdopgeheven lang voordat het Verdrag van Lissabon in werking trad(Duke, 2004; Keukeleire en MacNaughtan, 2008, p. 57-65).In het desbetreffende beleidsstuk komen natuurlijk allerhandekwesties aan de orde. Voor een goed begrip van de verdere integratievan het JBZ-beleid in het buitenlands beleid van de EU moetmet name worden beklemtoond dat er in deze strategie van wordtuitgegaan dat diverse ‘dreigingen’ (terrorisme, verspreiding vernietigingswapens,regionale conflicten in de wereld, zwakke staten, enniet in het minst georganiseerde misdaad) ‘de conclusie wettigendat er een zeer ernstige dreiging in het verschiet zou kunnen liggen’.Haast in één adem wordt hieraan toegevoegd dat ten overstaanvan die dreiging het traditionele concept van zelfverdediging (eeninvasie kunnen afslaan) niet meer geldt. Net zoals de VerenigdeStaten reeds sinds de jaren zestig ervan uitgaan dat ‘the first lineof defence is outside of the borders of the United States’, zo zal ookde EU moeten aanvaarden dat ‘met de nieuwe dreigingen de eersteverdedigingslinie zich vaak buiten onze grenzen (zal) bevinden’.Deze wisseling van perspectief is op een aantal punten aanvechtbaar.Zo wordt in dit stuk wel heel gemakkelijk uit het oog verlorendat de lidstaten van de EU op allerhande manieren zelf deel van hetprobleem van de georganiseerde misdaad vormen; denk aan de rolvan buurten als de Amsterdamse Wallen in de vrouwenhandel enaan de grootschalige productie en export van verboden drugs. Evenzeerwordt buiten beschouwing gelaten dat de ‘first line of defence’-doctrine grote problemen kan veroorzaken tussen de EU en derdelanden omdat dit uitgangspunt onwillekeurig inmenging in hunbinnenlandse aangelegenheden met zich meebrengt (Fijnaut, 2008).Maar hoe aanvechtbaar ook, zij heeft vanzelfsprekend op allerhandeterreinen – diplomatie, economie, handel, defensie – groteconsequenties voor het beleid van de EU. In het bijzonder brengt zijmet zich mee dat ‘een betere coördinatie van het externe optredenen het beleid inzake justitie en binnenlandse zaken van fundamenteelbelang (is) voor de bestrijding van zowel het terrorisme als vande georganiseerde misdaad’.Wat die betere coördinatie concreet zou behelzen, bleef in dit stukbuiten beschouwing. In de eerste en (voorlopig) laatste evaluatievan deze veiligheidsstrategie uit 2008 (onder de titel: ‘Veiligheid ineen veranderende wereld’) wordt hiertoe verwezen naar de maatregelendie in aansluiting op de publicatie van deze strategie werden