Justitie en politie in buitenlandse missies 4 | 10 - HiiL

62 Justitiële verkenningen, jrg. 36, nr. 4, 2010twee jaar werkzaam was in Kosovo, verwoordde de instelling vanhet merendeel van de lokale agenten als volgt:‘[De lokale agenten] kunnen misschien niet optimaal functioneren, maar zezijn niet gek. Ze hebben in de loop der jaren een werkwijze opgebouwd dat alser weer iemand binnenkomt en die vindt weer dat er wat moet gebeuren, datze zeggen van “zal ik over nadenken” of “vind ik een goed idee”, die trainerendat wat “oh ja, helemaal vergeten” en voordat ze er erg in hebben is die ventweer weg en komt de volgende weer binnen. Ik zal niet zeggen dat er helemaalniets gebeurt, er worden wel stapjes gemaakt, maar lokale counterparts zijnverschrikkelijk handig geworden in het omgaan met internationale adviseurs.’Een ander belangrijk aspect waarmee missiegangers te makenkregen bij het werken met de lokale politie, is etniciteit. Met namein Bosnië en Kosovo, maar ook in Afghanistan en Soedan bestaaner spanningen tussen de verschillende bevolkingsgroepen – inhet geval van Bosnië zijn dit de Kroaten, moslims (Bosniaks) enServiërs. Dit had ook zijn weerslag op de politie. Zo kwam hetregelmatig voor dat lokale politieagenten belasterd werden doorcollega’s vanwege hun etniciteit. Of de uitvoering van (recherche)onderzoeken werd belemmerd dan wel onmogelijk gemaakt omdatmen geen verdachten uit de eigen bevolkingsgroep wilde onderzoeken/arresteren.Om niet de schijn van partijdigheid op te wekkenmoesten de Nederlandse missiegangers erg voorzichtig zijn in hoemen over de verschillende etniciteiten sprak en wat men adviseerde.Om confrontaties te vermijden hielden zij zelfs rekening met deetniciteit van hun tolk. Een respondent die in Bosnië werkzaam was,verwoordde dit als volgt:‘In Bosnië keken ze altijd naar “wat komt ons goed uit, wat komt ons in detoekomst goed uit en wat komt onze vriendjes goed uit”. Je moest dus steedskijken welke belangen er speelden. Het is heel belangrijk om te weten hoe deverhoudingen liggen, wat de geschiedenis is en wat de gevoelens zijn tussen deverschillende bevolkingsgroepen. Als ik bijvoorbeeld naar een meeting ging eneen assistent meenam keek ik wel naar wie ik toe ging. Ging ik naar Serviërs,dan nam ik geen Bosniak mee, want dat kan gevoelig liggen en irritatiesveroorzaken waardoor je dingen niet voor elkaar krijgt.’Een andere lastige situatie waarmee Nederlandse missiegangerswerden geconfronteerd, was dat zij soms moesten samenwerken