YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

138 Elizabeth Grosz ile Bir Söyleşi
mek istemiyorum, sanat eseri özerk bir nesnedir ve ne ürettiğine bağlı olarak
ayakta kalır, bir izleyici kitlesi tarafından anlaşılsa da anlaşılmasa da.
Sanatta iki şeyden söz edilebilir, sanat alanı, bir başka deyişle sanat tarihi,
sanatın geçmişi ele alınabilir, fakat sanatın geleceği de ele alınır. Sanat,
sanat eseri, geçmiş ile gelecek arasında kalan şimdidir. Deleuze bundan
bahsettiğinde, bir sanat eserinin, kompozisyon düzlemine, bir başka deyişle
o tikel sanat eserini mümkün kılan disiplinin tüm tarihine hitap ettiğinden
dem vurur. Fakat sanat eseri "gelecek bir halkı" çağırır aynı zamanda.
Bu bir izleyici kitlesi değildir, bu sanat eserini duyumlar verir halde bulacak
olan bir halktır. Halkın kendisini nasıl anlayacağıyla çok meşgul olan
bir sanat henüz başlamadan önce çoktan taviz vermiştir. Sanat eserini bir
izleyici kitlesini eğitmeye veya bilgilendirmeye yönlendirdiğinizde, politik
bir mesajı iletmeye çalıştığınızda, sanatın ölçülemez doğası bir derse indirgenmiş
olur. Ahlakçı olan, bize ne yapmamız gerektiğini söyleyen çok kötü
bir sanatla karşı karşıya kalırız bazen. Sanatı önceden nasıl yorumlayacağımızı
bilemeyiz, yalnızca onun özgüllüklerine ayarlanmadır (attunement) bize
bunu verecek olan. Sanat bizi bilmediğimiz bir yolla etkiler. Yorum her
zaman geç gelir.
K.K. & M.T.: 1990'ların başından beri ve özellikle de Uçucu Bedenler
(1994) başlıklı çalışmanızdan itibaren "açık bedensellik", "duygulanımsallık"
ve "yoğunluk" gibi Deleuzecü-Spinozacı mefhumları feminist kurama
tanıtmak için çok çalıştınız. "Duygulanımsallığa dönüş" adı verilen hareket
feminist sanat araştırmalarında çok tartışma yaratmış ve kullanılan yöntemleri
etkilemiş olsa da, Deleuzecü-Spinozacı duygulanım ve beden anlayışları
şimdiye dek yeterince ele alınıp geliştirilmedi. Daha ziyade, hem sanat pratiğinde
hem de sanat kuramında, feministler yaşanan bedensellik ve kültürel
duygu politikası (cultural politics of emotion) izleklerini değerli buldular.
Deleuzecü-Spinozacı duygulanımsallık mefhu'munun yukarıda belirtilen
duygulanımsallığa dönüşle nasıl bağlantılı olduğunu belirtebilir misiniz?
Deleuze ve Spinoza'nın bedeni yoğunluklar, akışlar ve ritimlerle eşleştirmeleri
(feminist) sanat araştırmasının kendisine gelecekte çizeceği yönleri nasıl
etkileyebilir?
E.G.: Feminist kuramda duygulanıma ve heyecana dönüş, benim anladığım
kadarıyla, geniş ölçüde fenomenolojik olmuştur. Aslında bütünüyle fenomenolojik
olduğunu düşünmüyorum, bu dönüşün içinde başka düşünürler
de var, fakat büyük ölçüde fenomenolojiyle bağlıdır. Başka bir deyişle,
Cogito, sayı: 58, 2009