YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

Simone de Beauvoir: Abjeksiyon ve Eros Etiği 19
devam etmesine izin veren bir kurumdur. Evliliğin ensest yasağı zemininde
kurulmuş olmasının sebebi, ilkel evliliğin aynılıkla sembolik bir kesinti olmasıdır.
Ensest yasağının anlamı evliliğin erkeği kendisi olmayanla birleştirmesinde
bulunur. Erkek evlilik kurumu aracılığıyla kendisi olmayana sahip
olur, ona kendisinden bambaşka imiş gibi görünen bir varlıkla bir araya
gelir. Bu mantık neden evlilik kurumunun kadının şiddet gördüğü bir kurum
olduğunu da açıklar; zira şiddet Beauvoir'a göre radikal başkalığın
apaçık olumlamasıdır. (LDS, C.I, s. 96) Beauvoir'ın evlilik kurumuyla sorunu,
bu kurumu aynıyı radikal başkayla birleştiren, radikal başka suretindeki
kadını aynının, erkeğin mülkiyeti haline getiren bir kurum olarak görmesinde
bulunur. Bu sayede erkek aşkınlığın dünyadaki yegane vücuda gelişi olacak,
kadın içkinlikteki varlığına raptedilecek, oradan dünyaya çıkamayacaktır.
İçkinliğe mahkum bir varlık Beauvoir'a göre insanlığına henüz ulaşamamış,
insanlıktan dışlanmıştır. Radikal başkalığın aşkınlıktan yoksunluğu,
onu kendisi için olmayan bir kendinde varlık haline getirir, onu varlığa hapseder.
Demek ki, bu tarzda kurulmuş bir evlilikte, ev, domestik yaşam, varlığa
hapsolmuşluğun mekanıdır. Bu kurumun aşkınlığından dinlenmek için
eve dönen erkeğe nasıl hizmet ettiğini, neden kölenin sağlayabildiğinden
farklı bir konfor sağladığını Beauvoir açıklamaya girişecektir.
Tarihte eril ilkenin, ataerkilliğin zaferi Beauvoir'ın gözünde Tin'in yaşama,
aşkınlığın içkinliğe, tekniğin büyüye, aklın batıl inanca üstün gelmesidir. Bu
süreç içinde kadının değerden düşürülmesi zorunlu bir etaptır; zira ataerkillik
öncesinde kadın gücünü kendi pozitif değerinden değil, erkeğin korkularından,
zayıflığından alıyordu. Erkek kendisini doğanın gizeminin yarattığı korkudan
kurtarıp tasarılarını doğaya dayatınca mistik değerler pratik çıkarlar ve
ilgiler karşısında ikincilleşince, tarım yapma tarzı değişince, olumsallığın, gizemli
bekleyişin, indirgenemez vaktin yerini zorunluluk, akıl ve tasan alınca
dişi ilkenin yaratıcılığı erkekte artık saygı uyandırmaz olur. Yaratıcılık da eril
ilkenin tarafına geçer; ışık, akıl, düzen gibi değerler zamana hakim olur. Simone
de Beauvoir diyor ki, ataerkilliğin zaferi ne bir raslantı ne de şiddetli bir
devrimin sonucudur; insanlığın başından beri, erkeklerin kendilerini egemen
özne olarak olumlamalarını sağlayan biyolojik ayrıcalıkları vardı. Bu öznellik
kendisini bir dönem doğada ve kadında yabancılaştırdıysa da, çok geçmeden
kendisini bu yabancılaşmadan kurtardı. Kadın güçlü olduğunda dahi geçici,
güvenilmez ve kırılgan bir güce sahipti. İdol olduğunda dahi kendi kaderini
kendisi seçmemişti, hiç kendi yasasına göre yaşamamıştı (LDS, C.I, s. 101).
Cogito, sayı: 58, 2009