YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

32 Zeynep Direk
rihine göre anlatırsak bir "birinci dalga feministi", "bir eşitlik feministi" dir.
Oysa denebilir ki, o eşitlik içinde farklılığı ister. Kadının erkek dünyasına
girmesiyle ortaya çıkan farklılık, temelini kadının ve erkeğin arzularının
farklı olmasında bulur. Kadının "sınırlı kadın durumu"nu aşmasından sonra
ortaya çıkan yeni durumda kadın da erkek gibi sevebilecektir. Halbuki sınırlı
kadın durumu içinde aşk kadının tüm varlığından vazgeçmesidir ve
onu bir bağımlılık ilişkisi içine sokar. Eşitlik içindeki aşkta taraflardan hiçbiri
diğeri için kendi varoluşundan vazgeçmez. Özgürlük içinde aşk kadının
eşitliğe inanmasını ve gerçekten de erkeğe eşit olmasını gerektirir. Bu yeni
durumu Beauvoir bir kendini sakınma ilişkisi olarak değil, " karşılıklı bir
cömertlik hali" olarak betimler.
Eşitlikte farklılık kendisini yalnızca aşkta göstermez, kadının tüm üretiminde
farklılığını ifade edebilmesi sonucunu da doğuracaktır. Dünya erkeklerin
malı olarak kaldığı sürece, kadın şu andaki durumunu ancak kendisini
erkeklere benzeterek aşabilir. "Halihazırda çalışan, üreten, yazan kadının
düşünce dünyası erkeğinkidir ya da erkeğin dünyasından ayrı değildir. Kadın
tam olarak özgürleştiğinde ne olacağını, kadının düşünce dünyasının erkeğinkinden
ne kadar ayrılacağını, bu ayrılıkların ne denli önemli olacağını
henüz bilmiyoruz. Bunları şimdiden tahmin edebilmek için, Beauvoir'a göre,
son derece gözüpek girişimlerde bulunmak gerekir" (LDS, C. II, s.481).
Halihazırda, eşitliğin henüz hüküm sürmediği erkekler dünyasında çalışan,
hatta iktidar konumlarında bulunan kadın, yaptığı işte "kendi benini unutamamakta"dır
(LDS, C. II, s.464). Kendini olanca cömertliğiyle başladığı işe,
yapıta verecek yerde, ürettiğini kendi beninin bir parçası, basit bir süsü gibi
görmektedir (LDS, C. II, s.470). Kendi benini yaptığı işte unutmak Beauvoir
için gerçek aşkınlığın belirtisidir. Tabii kendi benini ancak bir beni olan,
kendi olmayı başarmış olan unutabilir. Gerçek anlamda beni olmak için
"seçmeyi seçmek" başkalarının sınırladığı alternatiflerin içinde seçim yapmayı
terk etmek gerekir. Bu noktada Heidegger'in "kendi olma" tartışmasını,
Simone de Beauvoir'ın kadının içkinlik alanını ve ilişkilerini terk etme
tecrübesi bağlamında yeniden yorumladığı aşikardır. Kendi benini yaptığı
işte unutmak, yaptığı işi beni yükseltmek, güçlendirmek için, böyle bir karşılık
için yapmamak bir cömertliktir. Sanatı veya işi insanın kendi beninin
uşağı olmamalı, insanın kendisi sanatının aracı olabilmelidir. İşte kendini
aşma olanağını gerçekleştirmek Beauvoir için budur. O, gerçek aşkınlık ve
özgürlükte, sınırlı bağımlı kadın durumunun yapısal bir öğesi olan kendine
Cogito, sayı: 58, 2009