YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

Feminist Teorinin Önemli Bir Alanı:
Cinsellik
FATMAGÜL BERKTAY
Cinsellik, Foucault'nun dikkat çektiği gibi, yalıtılması mümkün olmayan ve
tarih içinde sürekli değişikliğe uğrayan bir insan deneyimidir. Oysa post-Kartezyen
modemist dönemi belirleyen akıl/beden bölünmesinin değersiz sayılan
kavramı olarak soyut düşüncenin çok uzun zaman konusu olmadı; basitçe
maddesel ve değişmez bir veri, aklın zihinsel faaliyetler peşinde koşmaktan
alıkonmaması için aşılması/altedilmesi gereken sabit bir biyolojik olgu olarak
kabul edildi. Üstelik, bireyi aşağıya, maddeye çeken bu sabit veriyi aşabilme
olanağı, hiç de şaşırtıcı olmayan bir biçimde belli bir cinsiyete -erkeğe- tanındı
ve kadın cinsi, sözümona biyolojik süreçlere bağımlılığı nedeniyle tümüyle
bedene mahkum ve dolayısıyla da eksiksiz bir rasyonalite olanağından yoksun
sayıldı. Sonuç olarak feminist teorinin, ya eril bir ideali benimseyerek entelektüel
eşitlik uğruna aşılması gereken bir şey ya da dişilliğin özü olarak yüceltilmesi
gereken bir şey olarak beden ile kapsamlı -ve ikircikli!- bir biçimde ilgilenmek
zorunda kalmasına şaşırmamak gerekir. Daha yakın tarihli ve çoğunlukla
feminist postmodemizmle ilişkilendirilen üçüncü bir alternatif ise bedenselliği
sabit bir veri olmaktan çok, önemli ve kaçınılmaz olsa da akışkan ve
farklılık yaratan bir kurgu olarak ele alan yaklaşımdır.1
Kadınların tarihsel ezilmesi açısından dişinin beden ile ilişkilendirilmesi,
büyük ölçüde, üreme süreçlerine dayandırılır. Kadınların, genel olarak adet
görme, gebe kalabilme, doğurma ve emzirme yetileri bedenlerinin potansiyel
olarak tehlikeli bir akışkanlık içinde, akıl gücünün denetimi dışında ve
hatta ona karşı bir şey olarak görülmesine yol açar.2 Erkek bedeninin görü-
Cogito, sayı: 58, 2009