YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

Tekrar Etme, Allntılama, Altüst Etme
lrigaray'ın Taklit Kavramının Politikası
GERTRUDE POSTL
Bu makalede Luce Irigaray'ın taklit kavramının olası politik açılımları incelenmektedir.
Irigaray'ın erken dönem metinlerine odaklanarak, dil (ya da
biçem) ve politika arasındaki bağıntılarla ilgili daha kapsamlı meselelere yöneleceğim.
Irigaray'ın temel önemdeki filozofları tekrar okuyuşunun -genişletilirse-
incelikli ve altüst edici dilsel müdahaleler için ayrıntılı bir plan görevi
göreceği ve böylece kuramının aslen politik bir görünüme sahip olmasına
yol açtığı gösterilecek. Bu yaklaşımın temelindeki önerme metinsel veya
dilsel yıkımın belirli biçimlerinin politik müdahaleye karşıt olmadığına, aksine
bizatihi politik müdahale eylemleri olduğuna dair kanıdır.
Taklitçi ve Ayna Olarak Kadın
"Taklit", "benzeme" ve "maskenleme" terimleri, Irigaray'ın bütün metinlerinde
merkezi önemdedir ve çok sayıda anlam ve ima yüklenir. Bilindiği
gibi, Yunanca mimesis (taklit/öykünme) terimi sanatla yakından ilintiliydi
ve doğanın taklit edilmesi anlamına geliyordu. Öte yandan "taklitçilik/benzeme"
(mimicry) bir biyoloji terimidir ve hayvanların çevrelerine
adapte olarak veya o çevrede görünmez olarak kendilerini korumaya alma
niteliğini tanımlar. "Maskelenme" (masquerade) ise çeşitli gizlenme biçimlerine
atıfta bulunur.1 Irigaray, kadınların taklitçiliğinden bahsederken bu
çağrımsal boyutların tümünden yararlanır: Kadınlar, kendilerini korumak
için, ataerkil düzenin görünürdeki doğallığını taklit etmek, asli farklılıklarını
gizlemek zorundadırlar. Ancak, bunun sonucunda, "cinsel açıdan
Cogito, sayı: 58, 2009