YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

... cemaatin ebedi ironisi... 169
tecavüzün gün ışığına çıkacağının da bir garantisi yoktur. Zira bu iş, pekc1-
la onu dehlizinde tekrar ve tekrar mühürlenmiş bir geri çekilmeye itebilir.
Veyahut ortaya öylesine başka bir "öz" çıkar ki, ondan kendini dışarıda
"meydana çıkarması"nı beklemek, onu çoktan aynıya, sadece insani yasanın
bilincine varanın bilinç dışına indirgemiş olmaktır. Demek ki, suç kolayca
gözden kaçabilir ve işlem asla bir olguda tamamlanmayabilir. Bu terimlerin
veya onların terimlerinin her birini radikal bir biçimde ikiye bölmedikçe, tek
bir diyalektik bunlann çiftleşmelerini ifade etmeye artık yetmez. Zira her iki
karakterin de bir bilinç ve bilinç dışına bölündüğü varsayımı kabul edilirse,
her biri bizzat bu karşıtlığı ortaya çıkarmaktaysa, bilinç dışının yasalarının
bir bilincin yasasına, ilahi denen yasaların felsefi yasalara, kadınlığın yasalarının
erkekliğin yasalarına nasıl çevṙilebileceği sorusu açık kalır. Tinin
daha sonraki hareketinde bunların fa rkı nereden çıkacaktır? Ya da daha
doğrusu bu hareket, bu farkı nasıl ortadan kaldıracaktır? Bu farkın yasasını
koyma, ne olacağını ilan etme hakkını daha sonra, iş işten geçtikten sonra
kendisine tanır, bir ilan etme süreci, farktan kendine, aynıya dönme arzusunda
farkı çoktan dışlamış olduğu halde. Bu, ayrıca şu şekilde de sorgulanabilir:
Eril, söylemsel projesinin yasasını yeniden gözden geçirebilecektir
ama dişilin yasasını buyuran da hala odur, kendini de dişili de bilmese bile.
Ve her ikisinin de ideal olarak bilinç ve bilinç dışı olması, mevcut durumda
bilincin daha ziyade -daha erken mi?- kendini erkeğin tarafına kaldırmasına
(se relever) ve bilinç dışının da, annesel olanın imkansız farklılaşması
içinde bastırılmış olarak, dişilin tarafında varlığını sürdürmesine engel olmaz.
Bu da erkekteki ve nihayetinde de kadındaki erkekliğin belirli bir ölçüde
annesel olanla ilişkilerini ve ona onunla özdeşleşerek ait olma biçimlerini
-ki buna her türlü dişil tekilliğin olumsuzlaştırılması da dahildir- diyalektikleştirebileceğini
gösterir. Ama dişil için durum bundan farklıdır zira o
annesel ve hatta eril olandan farkını bilmez. Bu farkı, sadece (gibi) olma ya
da bir (gibi) olmayı reddin soyut dolayımsızlığının kipinde bilir. Onda eksik
olan, bir kendi gibi ile tekil ve tümelleştirilebilir olan bağının olumlanması
işlemidir.
Kadının kendine geri dönmesine -kendiyle, aynı olarak, özdeşleşmesineveya
doğal bir yansıma (speculaire) sürecinin ona el koymasına -kendinden
çıkmasına- olanak tanıyacak özgül bir yansımasına ne bir bakışı ne de bu
yansıma hakkında bir söylemi vardır. Bu yüzden kadın, Tarih'in oluşunda
etkin bir yer almaz; zira o duyumsanabilir maddenin henüz farklılaşmamış
Cogito, sayı: 58, 2009