YLJCp0RQyPOOdiynuMlIWUZr0hQPxzdPHqBw=&limit=0&content_type=application/pdf&fsize=5859719&hid=15d36313c63ea7b3265f180e9f18adc3&media_type=document&tknv=v2&rtoken=876553fcd08c3e4d9acc94b407c85688&force_default=no

İğdiş Edilmiş Güzellik
GÜLNUR ELÇİK
Beden, kadının ambalajı 1 rolünü oynamaya başladığından, yani kadının
güzellikle olan ilişkisi bir tüketim alışkanlığı olarak kendini göstermeye başladığından
bu yana, güzellik ya da çirkinlik, bu tüketim imkanlarına sahip
olmak ya da olmamak ile ilgili bir sorun. Güzellik formüllerinin bombardımanının
altından, giderek bireysel bir etkinlik halini alan düşünmenin mucizeleriyle
sağ salim çıkabilmek zor görünüyor. Tüketimin kadınlar için bir
alışkanlık olarak tezahüründe, güzellik çok önemli bir rol oynuyor.
George Simmel işitmeyen ama gören kişinin, görmeyen ama işiten kişiden
çok daha tedirgin olduğunu, büyük şehirde insanlar arasındaki ilişkilerde
gözün kulağa üstün geldiğini söylerken;2 kadının görüntüye odaklanan,
anlatmayan ama gösteren ve hemen her değişim ilişkisi ile bir arada
dizayn edilen güzelliğinin de şifrelerini veriyor. Freud'un dediği gibi görmek
dokunmaktan türediyse eğer, kadının görünür olabilmek için dokunulabilir
olduğu bir yörünge üzerinde, güzellik faşizminin ayak izleri duruyor.
Dokunmanın, pornografik ya da seksüel bir çağrışım dahilinde olmadıkça,
esasen kadınların işi olduğunu, şefkat söylemleri dolayımıyla kadınların
hayatına daha rahat girdiğini düşündüğümüzde ise; pornografinin kadınları
dokunulur olarak öne çıkarttığı kadar, pornografi dışındaki alanın
dokunan olarak kadınları yücelttiğini söyleyebiliriz. Bu iki durum her ne
kadar birbirinin uzantısı gibi gözükse de, bilakis, birbirine muhaliftir. Dokunmayı
pornografinin dışında eyleyen kadın, dokunulmanın sahnesi için
yavan kalabilir.
Cogito, sayı: 58, 2009