Türk Devletleri Birligi

TÜRK DEVLETLERİ BİRLİĞİ: KÜRESEL ENTEGRASYONUN AVRASYA MODELİ
Dana Rohrabacher’in ABD’nin Temsilciler Meclisi’ne “İran’da yaşayan
Azerilerin kendi kaderlerini belirleme haklarının tanınması konusunda
karar” projesini sunması da tesadüfi değildir. Aynı zamanda da bu,
Azerbaycan’ın birleşmesine dair Amerika’nın planının olduğu da
demek değildir. Bu planda (genelde Batı politikasında) şimdilik İran’ın
çökertilmesi, fakat parçalanmaması hattı açık görünüyor. Şüphesiz ki
yapılan bütün girişimler, bildiriler, tahminler sadece ABD’nin kendi
çıkarlarına yöneltilmesi gereken süreçleri hazırlamak içindir. Bugün
bağımsız siyaset yürüten Azerbaycan Cumhuriyeti, tabii ki ne ABD’nin
ne de başka bir devletin “siyasi aracı” olacaktır. Aksine, Azerbaycan
sorunu hususunda biz öyle yapmalıyız ki başkalarının ortaya attığı
“siyasi araçları” kendi yararımıza dönüştürüp kullanabilelim.
Uluslararası ve bölgesel politikanın geliştirilmesi perspektifinde
bir millet olarak bizim için “İran’ın parçalanması”değil,“Azerbaycan’ın
birleşmesi” fikri önceliktir. Uluslararası siyasi süreçlerin mevcut
gidişatında 185 yıl önce yaşanmış Azerbaycan’ın bölünmesi ile ilgili
tarihi adaletsizliğin giderilmesi bu siyasetin pozitif dönüşümünün
zorunlu aşaması olmalıdır. Çağdaş uluslararası siyaset ve uluslararası
hukukta bu gerçekler mutlaka dikkate alınmalıdır:
(1) Azerbaycan’ın tarihi birim olması;
(2) 1828 yılında Rusya ve İran arasında imzalanan Türkmençay
Antlaşması ile tek bir olan Azerbaycan’ın bölünmesi;
(3) Yaklaşık 25 milyon Azeri’nin geniş ve kapsamlı bir bölgede,
Güney Azerbaycan’da tarih boyunca yaşaması;
(4) Güney Azerbaycan nüfusunun kendi ulusal hakları ve bağımsızlığı
uğruna yüz yıllık mücadelesi;
(5) Bütün bölünmüş devletlerin birleşmesi gibi Azerbaycan’ın da
tek devlet statüsünde kabul edilmesine uluslararası hukukta hiçbir
ters argümanının olmaması.
Azerbaycan Cumhuriyeti ile İran arasındaki sınır olan alanlarda
yaşayan nüfusun etnik yapısına dikkat ettiğimizde, burada yaşayanlar
262