Türk Devletleri Birligi

TÜRK DEVLETLERİ BİRLİĞİ: KÜRESEL ENTEGRASYONUN AVRASYA MODELİ
rövanşı güçlendirmiştir. Dünya nüfusunun % 80’nin yaşadığı 61
devletin 110 milyon insanının yer aldığı, askeri operasyonların
coğrafyasına göredünyanın en büyük savaşı olarak tarihe geçen 2.
Cihan Harbi 1945 yılında militarist devletlerin yenilmesiyle sona
ermiştir. Bundan sonra yaklaşık SSCB’nin dağılmasına kadarki
Soğuk Savaş dönemi (1947 - 1990), ABD ve SSCB’nin liderliğinde
dünyanın iki kutuplu uluslararası sistemini ortaya çıkarmıştır. Dünya
emperyalizminin içinde bulunduğu büyük ve keskin çelişkilerin
sonucu olan 2. Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş dünya üzerinde karşıt
süreçlerin hızlanmasına neden olmuş, dünyada “Etnik Rönesans”ı
güçlendirmiş, milli direniş ve bağımsızlık harekâtları genişletmiş
ve bu, yeni egemen devletlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanmıştır.
Eğer 1914 yılında sadece Avrupa’da 17 bağımsız devlet var idiyse,
1922 yılında bunların sayısı 24`e, 1930 yılında 27’ye, 2000 yılında
ise 44’e ulaşmıştır. Onlardan 22’si SSCB’nin dağılmasından sonra
oluşan devletlerdir. Avrasya’nın merkezi bölgesinde bağımsızlık
kazananlar ise Türk devletleridir!
Geçtiğimiz yüzyılın dönüş yaratıcı olayları sırasında (1) dünyanın
bütün kıtalarında bağımsız devletlerin, (2) Birleşmiş Milletler
Birliği`nin oluşması ve (3) Avrupa Birliği’nin kurulması uluslararası
ilişkileri küresel siyaset modeline uygunlaştıran ve bağımsızlık
kazanmış devletleri uluslararası siyaset meydanına ve uluslararası
hukuk alanında aktif eden süreçlerin parçası olarak büyük önem taşıyor.
Yani, dünyanın son yüz yıllık döneminde yaşananlar, bağımsızlığın ve
ittifak olmanın birbirini zorunlu kılan süreçler olarak en yeni siyasi
tarihin karakterini belirlediğini göstermektedir. Küreselleşme de
işte bu süreçlerin mantıksal gelişmesinin sonucu olarak kendi gerçek
mahiyetini ortaya çıkarmaktadır: Bağımsız olanların birleşmesi küresel
politik ve hukuki mekânı şekillendirmektedir. Birleşmiş Milletler
(BM), dünya devletlerinin bağımsızlık haklarını tanıyarak, onların
uluslararası çapta işbirliği ortamını oluşturmasına ve uluslararası
ilişkilerin gelişmesindeki sorumluluklarını hem de birlik yaratma ve
örgütlenme alanında bölüşmesine temel oluşturmaktadır (207, s.2
384