modele matematyczne energoelektronicznych przekształtników ...

82
J. Iwaszkiewicz
falowników jednofazowych (komórek) i w tych rozwiązaniach sumator nie jest w ogóle
potrzebny [131, 138]. W innych układach, a także w falownikach rekurencyjnych do
sumowania napięć wykorzystuje się transformatory (patrz rozdział 6), chociaż takie
rozwiązanie niesie za sobą określone ograniczenia [79, 80, 81]. Natomiast w przekształtnikach
składających się z falowników rezonansowych transformatory są najlepszym
rozwiązaniem bloku sumatora.
W przekształtniku według modelu fourierowskiego dodawane impulsy napięcia
lub prądu są przesunięte względem siebie w taki sposób, że koniec poprzedniego styka
się z początkiem następnego. 25 Tutaj, podobnie jak w falownikach kaskadowych, sumator
nie jest potrzebny, a wyjścia obu falowników mogą być połączone bezpośrednio,
w sposób pokazany na rys. 4.20. Jest to możliwe, ponieważ falowniki składowe pracują
w różnych przedziałach okresu przebiegu przemiennego. Dla ilustracji wybrano układ
generujący przebieg f N=6 według rys. 4.3 ( α = π /3 ).
Rys. 4.20. Idea rozwiązania układu falownika trójpoziomowego z bezpośrednim połączeniem obu
falowników składowych
Zasada sterowania poszczególnych łączników półprzewodnikowych wynika
z przedstawionej idei konstruowania przebiegu wyjściowego f N=6 , którą opisuje model
fourierowski. Polega ona na dodawaniu (konkatenacji), przesuniętych o odpowiedni kąt
impulsów. Korzystając z wyrażenia (4.9) oblicza się napięcia obwodu pośredniczącego
dla założonego przebiegu. Na rysunku 4.21 pokazano przedziały załączania poszczególnych
tranzystorów obydwóch falowników w odniesieniu do przebiegu napięcia na
25 Matematycznie, funkcja ϕ (x) jest określona w przedziale domkniętym z lewej strony.