modele matematyczne energoelektronicznych przekształtników ...

Modele matematyczne energoelektronicznych przekształtników wielopoziomowych. Analiza ... 103
budowy przekształtnika, sterowanego według tych metod, potrzebne są dwa napięcia
zasilające falowniki składowe, a w przekształtniku prądu – dwa prądy zasilające. Jednak
aproksymacja oparta o przekształcenie falkowe daje przebieg f ψ 1
, w którym pierwszy
„schodek” jest krótszy: α = π /4 w porównaniu do π / 3 w przebiegu F N=6
. Jednocześnie
błąd średniokwadratowy przebiegu f ψ 1
, a przede wszystkim współczynnik THD, maleją
znacznie w porównaniu do przebiegu F N=6
. Przyjęcie skalowania diadycznego w definicji
przekształcenia falkowego (5.12) sprawia, że spektrum przebiegu aproksymującego
f ψ1
nie zawiera trzeciej i piątej harmonicznej, a współczynnik THD osiąga wartość
23, 06 %. Jest to wartość bliska najmniejszej wartości THD, uzyskanej dla przebiegu
optymalnego opisanego w rozdz. 4.
Zaletą przekształcenia falkowego jest to, że „dostosowuje się ono lepiej” do
charakteru zmian przebiegu analizowanego. Tam gdzie ów przebieg zmienia się szybciej,
w wyniku transformacji dobierane są falki o mniejszej skali i większej amplitudzie.
Widać to dobrze na przykładzie przebiegu f –3n
(patrz tab. 5.3 i 5.4). Przebieg
sinusoidalny najszybciej zmienia się na początku, w środku i na końcu swojego okresu,
toteż falki o współczynnikach n=0, 3, 4, 7 odpowiadające przedziałom: < 0, π /4),
< 3 π /4, 5 π /4) i < 7 π /4,2π ), mają większą amplitudę (moduł |a –3n
| = 0, 1791) niż
falki „środkowe”, tj. falki w przedziałach, w których sinusoida zmienia się wolniej. Zalety
przekształcenia falkowego relatywnie maleją wraz ze wzrostem liczby F N
, ale
dotyczy to już przebiegów o bardziej dokładnej aproksymacji, dla których kąt a