MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
4.8. MoŜliwość kolizji sekcji obudowy z pozostałym<br />
wyposaŜeniem kompleksu ścianowego<br />
Zgodnie z „Metodyką” naleŜy sprawdzić moŜliwość<br />
kolizji sekcji obudowy zmechanizowanej z organami<br />
urabiającymi, ramionami i kadłubem kombajnu i przenośnikiem<br />
ścianowym. Ze względu na ten warunek wydano<br />
około 15% opinii warunkowych (rys. 3). Jedynym<br />
źródłem kolizji obudowy z innymi maszynami kompleksu<br />
ścianowego był organ urabiający kombajnu.<br />
Kolizje stropnic obudowy z organem urabiającym<br />
wynikały z kilku czynników. Pierwszy z nich to niewłaściwy<br />
dobór maszyn wchodzących w skład kompleksu<br />
ścianowego. Zdarzyło się, Ŝe dobór umaszynowienia<br />
spowodował uzyskanie analizowanej ścieŜki przystropowej<br />
o wielkości 22 mm, co zwiększało moŜliwość<br />
wystąpienia kolizji. Następnym czynnikiem było stosowanie<br />
sekcji obudowy zmechanizowanej, dostosowanych<br />
do pracy jako sekcje skrajne (stropnice wychylnowysuwne<br />
z duŜym wymiarem gabarytowym długości)<br />
do pracy jako sekcje liniowe (zjawisko to występowało<br />
często na skutek wydłuŜania ścian wydobywczych i dokładania<br />
sekcji obudowy w rejonach napędu zwrotnego<br />
i wysypowego). Powodowało to uzyskanie małych ście-<br />
Ŝek przystropowych prowadzących do kolizji z organem<br />
urabiającym. Ostatnim czynnikiem prowadzącym<br />
do moŜliwości powstania kolizji było przechodzenie<br />
ściany wydobywczej przez uskoki lub zaburzenia geologiczne.<br />
Połączenie małej ścieŜki przystropowej (rys.<br />
10 i 12) z duŜą wysokością ściany (rys. 4) oraz<br />
pojawiającymi się zmianami nachylenia poprzecznego<br />
(rys. 6) prowadziło do powstania moŜliwości kolizji. We<br />
wszystkich wydanych opiniach warunkowych zalecano<br />
stosowanie łączników pośrednich łączących belkę<br />
układu przesuwnego obudowy z uchwytem przenośnika<br />
ścianowego (o długości tak dobranej, by zabezpieczyć<br />
przed moŜliwością powstania kolizji).<br />
4.9. Zabezpieczenie przejścia załogi przed opadającymi<br />
ze stropu skałami<br />
Zgodnie z „Metodyką” naleŜy sprawdzić zabezpieczenie<br />
przejścia załogi osłonami bocznymi stropnicy<br />
przed opadającymi ze stropu skałami. Wszystkie poddane<br />
analizie typy obudowy zmechanizowanej były<br />
wyposaŜone w osłony boczne stropnicy, o wymiarach<br />
zapewniających zabezpieczenie pola przejścia załogi<br />
przed opadającymi ze stropu skałami. Odpowiednie<br />
wymiary osłon bocznych powinny zostać zapewnione<br />
na etapie projektowania obudowy i potwierdzone w procesie<br />
badań i certyfikacji (dopuszczenia) obudowy.<br />
4.10. Wysprzęglanie się osłon bocznych osłon odzawałowych<br />
Zgodnie z „Metodyką” naleŜy sprawdzić moŜliwość<br />
„wysprzęglenia się” osłon bocznych osłon odzawałowych<br />
przy przesunięciu jednej sekcji obudowy względem sąsiedniej,<br />
w zakresie pełnego skoku siłownika przesuwu<br />
zestawu. Zagadnienie „wysprzęglania się” osłon bocznych<br />
odsłon odzawałowych było najczęstszym powodem<br />
wydawania opinii warunkowych (rys. 3). Prawie<br />
40% opinii warunkowych wydano na skutek „wysprzęglenia<br />
się” osłon bocznych osłon odzawałowych.<br />
PowyŜszą analizę (rys. 14) przeprowadzano dla<br />
wszystkich moŜliwych wariantów konfiguracji współpracujących<br />
ze sobą sekcji obudowy. Prowadziło to często<br />
do konieczności przeprowadzenia analizy dla kilkunastu<br />
moŜliwych przypadków. „Wysprzeglanie się” osłon<br />
bocznych występuje najczęściej dla współpracujących<br />
ze sobą sekcji w rejonach napędów przenośnika (styk<br />
sekcja liniowa – sekcja skrajna). Jest to wynikiem duŜej<br />
róŜnicy w wartościach wymiaru S3 według rysunku 1,<br />
pomiędzy trasą liniową przenośnika, a napędem zwrotnym<br />
lub wysypowym. Występuje takŜe na skutek wyposaŜenia<br />
całej ściany wydobywczej w sekcje obudowy<br />
pracujące „bez kroku wstecz”. Brak rozwiązania<br />
tego problemu moŜe powodować trudności podczas<br />
eksploatacji ściany (dostawanie się węgla i skał do<br />
obszaru przejścia dla załogi, niemoŜliwość przesunięcia<br />
sekcji), a w skrajnych przypadkach do wypadków.<br />
MoŜna temu zapobiec przez dostosowanie długości<br />
belek układu przesuwnego obudowy, zastosowanie<br />
łączników pośrednich dostosowanych do potrzeb (jeden<br />
łącznik na jednej sekcji lub zespół łączników na<br />
kilku sekcjach tworzący tzw. schodki), poszerzenie<br />
osłon bocznych osłon odzawałowych współpracujących<br />
ze sobą sekcji lub opracowanie specjalnej technologii<br />
pracy (kolejność przesuwania sekcji). W kaŜdym<br />
przypadku trzeba jednak pamiętać o wybraniu ta-<br />
Rys.14. Przykładowa analiza „wysprzęglania się” osłon bocznych osłon odzawałowych<br />
56 <strong>MASZYNY</strong> GÓRNICZE 3-4/<strong>2010</strong>
Change language