MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
MASZYNY GÃRNICZE 3 i 4/2010 - Instytut Techniki Górniczej KOMAG
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
kiego rozwiązania, które nie powiększałoby nadmiernie<br />
ścieŜki przystropowej.<br />
4.11. Połączenie układu przesuwnego z przenośnikiem<br />
ścianowym<br />
Zgodnie z „Metodyką” naleŜy sprawdzić moŜliwość<br />
i prawidłowość połączenia mechanizmów przesuwania<br />
sekcji obudowy z rynną przenośnika ścianowego i podać<br />
ewentualny sposób ich dostosowania. Sposoby<br />
połączenia belek układu przesuwnego z przenośnikiem<br />
ścianowym analizowano w trzech grupach. Pierwsza<br />
z nich to połączenie sworznia pionowego przenośnika<br />
ścianowego z poziomym otworem belki układu przesuwnego<br />
(konieczne zastosowanie łącznika pośredniego,<br />
zwykle o długości 165 lub 180 mm). Druga, to bezpośrednie<br />
połączenie poziomego sworznia przenośnika<br />
ścianowego z poziomym otworem belki układu przesuwnego.<br />
Trzecia, to połączenie poziomego sworznia<br />
przenośnika ścianowego z poziomym otworem belki<br />
układu przesuwnego za pośrednictwem łącznika pośródniego<br />
(o bardzo zróŜnicowanych długościach).<br />
Rys.15. Udział poszczególnych połączeń (przenośnik-obudowa)<br />
[3]<br />
Widać stopniowy zanik stosowania tradycyjnych<br />
sposobów połączeń (pionowy sworzeń przenośnika)<br />
(rys. 15). Wynika to z lepszych własności eksploatacyjnych<br />
pozostałych dwóch grup połączeń. Na rysunku<br />
15 ujęto jedynie te łączniki pośrednie, które były<br />
zastosowane w konfiguracji wyjściowej wyposaŜenia<br />
ściany. Nie uwzględniono łączników pośrednich, które<br />
pojawiły się na skutek konieczności powiększenia<br />
ścieŜki przystropowej, czy teŜ konieczności zapobiegania<br />
„wysprzeglaniu się” osłon bocznych. Długości stosowanych<br />
łączników wahały się od 180 do 1000 mm.<br />
Nie wydano Ŝadnej warunkowej opinii związanej z tym<br />
punktem „Metodyki”.<br />
5. Podsumowanie<br />
Na podstawie przedstawionych w niniejszym artykule<br />
analiz moŜna stwierdzić:<br />
− Wszystkie poddane analizie sekcje obudowy zmechanizowanej<br />
(we wszystkich wydanych „Opiniach<br />
rzeczoznawcy”) były poprawnie dobrane pod<br />
względem wysokości i nachyleń [3].<br />
− Częstym zjawiskiem był niewłaściwy dobór sekcji<br />
obudowy pod względem jednakowych wartości<br />
ciśnienia zasilania [3].<br />
− Zjawisko braku jednakowego kroku przemieszczania<br />
obudowy, które występowało w latach 2003-<br />
2005 było związane ze stosowaniem starszych typów<br />
sekcji obudowy (posiadających róŜne wartości<br />
kroku przemieszczania) oraz czynnikami techniczno-ekonomicznymi<br />
(uŜytkownicy mieli do dyspozycji<br />
jedynie określone typy sekcji obudowy) [3].<br />
− Nie wystąpiła sytuacja, by w jednej ścianie pracowały<br />
sekcje obudowy zmechanizowanej (sekcje<br />
liniowe) jednocześnie z krokiem wstecz i bez kroku<br />
wstecz [3].<br />
− Zwiększa się udział wyrobisk, w których róŜnica<br />
rozpiętości wyrobiska dochodzi do 20%. Zjawisko to<br />
wynika z postępującej unifikacji w zakresie stosowanych<br />
przenośników zgrzebłowych oraz zwiększających<br />
się gabarytów napędów przenośników [3].<br />
− Zagadnienie otwarcia stropu (ścieŜki przystropowej)<br />
ma kolosalne znaczenie dla całości zagadnienia<br />
doboru obudowy do warunków górniczo-geologicznych.<br />
Dokładne określenie wielkości ścieŜki przystropowej<br />
powinno być wykonane przed rozpoczęciem<br />
prac związanych z doborem obudowy do<br />
warunków górniczo-geologicznych. Opinie warunkowe,<br />
wydawane na skutek problemu zbyt duŜej<br />
ścieŜki przystropowej (dla sekcji liniowych i skrajnych),<br />
nie zawierały zaleceń jak usunąć ten problem,<br />
gdyŜ kopalnie posiadały własne sposoby jego<br />
rozwiązania [3].<br />
− „Wysprzęglanie się” osłon bocznych jest najbardziej<br />
negatywnym zjawiskiem występującym przy współpracy<br />
róŜnych typów sekcji obudowy zmechanizowanej<br />
w jednej ścianie. Brak rozwiązania tego problemu<br />
moŜe powodować trudności podczas eksploatacji<br />
ściany (dostawanie się węgla i skał do obszaru<br />
przejścia dla załogi, niemoŜliwość przesunięcia<br />
sekcji), a w skrajnych przypadkach do wypadków<br />
[3].<br />
− Jedynym źródłem kolizji sekcji obudowy z innymi<br />
maszynami kompleksu ścianowego był organ urabiający<br />
kombajnu. We wszystkich wydanych opiniach<br />
warunkowych, jako element likwidujący mo-<br />
Ŝliwość powstawania takiej kolizji, zalecane było<br />
stosowanie łączników pośrednich, łączących belkę<br />
układu przesuwnego obudowy z uchwytem przenośnika<br />
ścianowego (o długości tak dobranej, by<br />
zabezpieczyć się przed moŜliwością powstania<br />
kolizji) [3].<br />
− Występuje stopniowy zanik stosowania tradycyjnych<br />
sposobów połączeń przenośnik-obudowa (pionowy<br />
sworzeń przenośnika), co wynika z lepszych własności<br />
eksploatacyjnych pozostałych połączeń [3].<br />
<strong>MASZYNY</strong> GÓRNICZE 3-4/<strong>2010</strong> 57
Change language