System euroatlantycki przed i po zakończeniu zimnej wojny. Istota ...

nego poziomu, a rynki finansowe znowu się załamią – ostrzega Peter Morici 12 . Podobnąteorię lansuje Peter Schiff, prezes Euro Pacific Capital twierdząc, że gospodarka USAponownie wpadnie w recesję, a Fed nie ograniczy programu skupu obligacji, ale goposzerzy. W rezultacie „gospodarka USA znowu stacza się ku recesji. To, co widzimy,to fałszywe ożywienie. (…) Będziemy świadkami nowej bańki na rynku nieruchomości.Bezrobocie ponownie wzrośnie powyżej 8%. Zanim Fed zacznie ograniczać QE, będziemusiał wywiesić białą flagę i zmienić zdanie, przyznając się do błędu, że QE nie zadziałało”13 . Wtóruje mu noblista Paul Krugman, który głosi, że „gospodarka USA wciąż jest„ dołku”, gdyż „Fed narobił więcej złego, niż sobie zdaje sprawę” 14 . Jeszcze dalej idzieIvan Krastev, który pisze, że: „(…) globalna hegemonia Stanów Zjednoczonych nie jesttrwała, a proces upadku potęgi Ameryki jest nieodwracalny. Rosjanie skłonni są widziećw obecnym kryzysie światowej potęgi Ameryki analogię do kryzysu potęgi sowieckiejw latach 80. ubiegłego wieku. Media rosyjskie określają porażkę w Iraku mianem „amerykańskiegoAfganistanu”. Zdaniem rosyjskich komentatorów, konflikt Waszyngtonuz europejskimi sojusznikami po amerykańskiej inwazji na Irak świadczy o rozpadzienieformalnego imperium amerykańskiego w Europie. Niedawny kryzys na rynku hipotecznymi bankowym w Stanach Zjednoczonych postrzegany jest w Rosji jako sygnałfundamentalnej słabości gospodarki amerykańskiej” 15 .Mimo, że również coraz więcej amerykańskich ekspertów uznaje poziom zadłużeniatego kraju jako największe zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, to w rzeczywistościjest ono nieco mniejsze niż w przypadku wielu państw należących do UniiEuropejskiej. Poza tym Stany Zjednoczone posiadają znacznie bardziej dynamicznąi elastyczną gospodarkę, młodszą i wciąż szybko rosnącą populację oraz ogromnezłoża niekonwencjonalnych surowców energetycznych, których wydobycie dynamiczniedziś rośnie. Dlatego też – moim zdaniem – będą one w stanie w przyszłości spłacićswoje długi, ale m.in. kosztem wyższych podatków i znacznego ograniczania swojejaktywności na arenie międzynarodowej.11 września 2001 roku Stany Zjednoczone musiały pogodzić się nie tylko z faktem,że można je zranić, że ich bezpieczeństwo jest zagrożone, ale także że ich gospodarczapotęga nie jest nienaruszalna, a ta relatywna utrata ich znaczenia w świecie wywołujeu Amerykanów duży lęk, swoistą traumę. Dostrzegają bowiem, że kraje takie jakChiny, Indie czy Brazylia szybko je doganiają. Nie tylko kraje te nadrabiają straty, aletakże Stany Zjednoczone się cofają. Cały system polityczny i społeczny jest tam dziśzaburzony. Cechy, które uczyniły z Ameryki potęgę, takie jak indywidualizm i silna12 Patrz: P. Morici, Polityka Fedu załamie rynki finansowe, „Puls Biznesu”, 6 II 2013, s. 7.13 Patrz: P. Schiff, Poprawy nie widać, więc ludzie wrócą do złota, „Puls Biznesu”, 24 VI 2013, s. 11.14 Patrz: P. Krugman Fed robi więcej złego, niż mu się wydaje, „Puls Biznesu”, 24 VI 2013, s. 9.15 Patrz: I. Krastev, Kryzys pozimnowojennego ładu europejskiego, „Nowa Europa. Przegląd Natoliński”,nr 1 (8), 2009, s. 85. Por. także: B. Wiśniewski, Wybrane wątki najnowszej dyskusji nad erozją potęgiStanów Zjednoczonych, „Sprawy Międzynarodowe”, nr 1, 2011, s. 29–46; F. Zakaria, Koniec hegemoniiAmeryki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009.54