System euroatlantycki przed i po zakończeniu zimnej wojny. Istota ...

póki co zapewnia im stabilność i prowadzi je do grona podmiotów, które stanowićbędą fundamenty nowego ładu międzynarodowego. Czy teza ta jest prawdziwa, okażesię w niedalekiej przyszłości. Tymczasem na jej korzyść przemawiają uchwały przyjętepodczas ostatniego, XVIII Kongresu Komunistycznej Partii Chin, teoretycznie najwyższegoorganu tej partii, który odbył się na początku listopada 2012 roku. Kontynuacjędotychczasowego kursu w polityce wewnętrznej i zagranicznej Chin potwierdziłteż w swoim przemówieniu na XVIII Kongresie KPCh nowy szef chińskich komunistów,a zarazem prezydent ChRL Hu Jintao 26 .Partia ta po raz kolejny pokazała, że zdaje sobie sprawę z tego, że tylko szybko rozwijającasię gospodarka zapewnia ChRL stabilność polityczną i społeczną oraz bezpieczeństwojej władzy, a także umacnia pozycję Chin na arenie międzynarodowej, którechcą być mocnym filarem nowego ładu globalnego. Jest to polityka pragmatyczna,oparta na narodowym interesie i całkowicie nastawiona na odzyskanie przez Chinymocarstwowego statusu. Poczucie wyjątkowości oraz odwoływanie się do przeszłościjest uzasadnieniem tego celu. Jest więc mało prawdopodobne, aby Chiny i ich nowekierownictwo partyjno-państwowe w najbliższych latach zmieniły ten sposób prowadzeniapolityki zagranicznej. Doświadczenia lat poprzednich uczą, że kierowanie sięprzesłankami ideologicznymi, a nie racją stanu nie służy interesom ChRL oraz celomjej polityki wewnętrznej i zagranicznej 27 .Konkludując powyższą analizę, chciałbym zgodzić się z tezą profesora Jana Rowińskiego,który pisze, że: „Stabilne wewnętrznie, szybko rozwijające się Chiny o rosnącejroli politycznej i potencjale gospodarczym, zintegrowane ze światem stanowią dlaniego wielką szansę, tym bardziej, że mamy do czynienia z największym krajem rozwijającymsię, a więc i z określonym wzorcem i przykładem skutecznego rozwiązywaniakluczowego, moim zdaniem, wyzwania globalnego, jakim jest przezwyciężaniedysproporcji rozwojowych i cywilizacyjnych pomiędzy Północą i Południem. Odgrywanaprzez Chiny rola swoistego motoru wzrostu gospodarki światowej w ostatniejdekadzie dowodzi, jak ważny jest to czynnik. Pamiętajmy, iż Chiny w okresach swejświetności i potęgi były zawsze państwem porządku i taką rządziły się filozofią. Poniemal 150 latach wstrząsów i zawirowań oraz poszukiwania drogi odrodzenia wracajądo pozytywnych źródeł swej wielkości. Pamięć przeszłości jest zbyt świeża, koszty jejprzezwyciężenia zbyt wysokie, osiągnięty w krótkim okresie postęp zbyt zachęcający,a poza tym zbyt wiele jest już do stracenia, aby z tego zrezygnować” 28 .26 Patrz: H. Jintao, Wystąpienie na XVIII Kongresie KPCh, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2013.Patrz także: M. Kruczkowska, Książątka i konserwatyści czyli potężna chińska siódemka, „Gazeta Wyborcza”,16 XI 2012, s. 10; J. Winiecki, Ł. Wójcik, Piechur złapał zadyszkę, „Polityka”, 7–13 XI 2012, s. 49–51;M. Kruczkowska, Człowiek, który musi zmienić Chiny, „Gazeta Wyborcza”, 15 XI 2012, s. 23.27 Patrz: J. Marszałek-Kawa, Polityka zagraniczna ChRL: aspiracje, możliwości, paradoksy, [w:] T. Łoś--Nowak (red.), Polityka zagraniczna…, s. 108; R. Fogel, Droga ku chińskiej hegemonii, „Newsweek”,kwiecień 2010, s. 7–9; M. Kruczkowska, Chiny stoją przed pułapką. Wpadną?, „Gazeta Wyborcza”,10–11 XI 2012, s. 7.28 Patrz: J. Rowiński, Chiny: nowa globalna potęga?…, s. 359. Por. także: M. Nowicki, Czy Chiny będąrządzić światem? Wywiad z dnia 22 września 2010, dział Europa, www. newsweek.pl; K. Hołdak, Stany74