PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

n r 4/2008 wrzesień/październik Języki Obce W Szkolewie, obserwowaniu i komentowaniu tworzonegona ekranie obrazu lub zmieniających się obrazów,uczniowie spontanicznie i niejednokrotnie zupełnienieświadomie rozwijają sprawność komunikowaniasię w języku obcym. Duży, przyciągający uwagęobraz będący podstawą ćwiczeń dostarcza wielumożliwości użycia języka w naturalny sposób.Lekcje z wykorzystaniem materiałów wizualnychnie są nigdy monotonne ani dla uczniów,ani dla nauczyciela, ponieważ nigdy nie przebiegajądokładnie według założonego scenariusza.Treść wypowiedzi i wykonanie ćwiczenia zależybowiem od kreatywności uczniów, ich wyobraźni,a także w dużej mierze od ich wrażliwości i zmysłuartystycznego.Dużą zaletą tego rodzaju ćwiczeń jest równieżto, że są one źródłem motywacji do uczeniasię języka obcego, gdyż umożliwiają wyrażeniewłas nych myśli i refleksji.BibliografiaClayson M. (1997), Eye Openers, Carlisle: Carel Press.Hatfield J. (2000), Communication Games, London: Longman.Hill D. (1992), Creative Language Learning through Pictures,London: Longman.Kenworthy J. (1991), Language in Action, London: Longman.Maley A. (1987), The Mind’s Eye, Cambridge: CambridgeUniversity Press.(luty 2008)Jan Soliwoda 1KrościenkoNegocjowanie na lekcjach języka obcegoNegocjacje to według Uniwersalnego słownikajęzyka polskiego PWN (2006, wersja 2.0 na CD-ROM-ie) albo „pertraktacje polityczne między państwami”,albo „targowanie się ze sprzedającym w celuuzyskania niższej ceny lub korzystniejszych warunkówzakupu”, np. „przy zakupie mieszkania”. Wielesłowników PWN wymienia jedynie pierwsząz podanych powyżej definicji, na co zwrócił jużuwagę Klemens Stróżyński przy omawianiu procesutworzenia wspólnie z uczniami tzw. kontraktuklasowego 2 . Definicja, w której mowa jest o targowaniusię kupującego ze sprzedającym, może1Autor jest nauczycielem języka angielskiego w Zespole Szkół Technicznych im. Stanisława Staszica w Nowym Targu.2„Ciekawostką jest, że definicje słowa „negocjacje” w poradnikach Wydawnictwa Naukowego PWN zupełnie nie przystają […] dowspółczesnej rzeczywistości, ponieważ odnoszą negocjowanie wyłącznie do rokowań, pertraktacji między państwami” (K. Stróżyński,http://www.wszpwn.pl/wszpwn/index.jsp?place=Menu08&news_cat_id=442&pdm=442&layout=13, listopad 2007). Naużytek swojego tekstu K. Stróżyński proponuje następującą definicję tego terminu: „Przez negocjacje będziemy rozumieć prezentowaniei wyjaśnianie stanowisk i oczekiwań przez przynajmniej dwie podmiotowo traktujące się strony, prowadzone z intencjądojścia do uzgodnienia w sprawie będącej przedmiotem negocjacji”.Zatem istotą tak rozumianych negocjacji będzie:1. Określenie przedmiotu, którego dotyczy różnica zdań lub interesów (bowiem ta różnica jest nieodłącznym warunkiemprocesu negocjacji). Jest to temat negocjacji.2. Podmiotowe traktowanie się stron, czyli zrozumienie i poszanowanie odmienności interesów lub poglądów obu stron, conie wyklucza, że jedna strona negocjacji może być słabsza niż druga. Należy jednak określić obszar równorzędnego traktowaniasię przez strony.3. Intencja dojścia do porozumienia i zgody, co nie wyklucza jednak możliwości zakończenia negocjacji tylko skonkretyzowaniemróżnic między stronami, czyli tzw. protokołem rozbieżności. Możliwe są zakończenia pośrednie, czyli uzgodnieniaw pewnych zakresach spraw i ustalenie rozbieżności w innych.4. Przyjęcie i stosowanie przez obie strony tych samych procedur prezentowania, wyjaśniania i argumentacji, czyli układpartnerski; odejście od niego oznacza zerwanie negocjacji.Negocjacje, bez względu na to, czy zakończą się uzgodnieniem, czy określeniem rozbieżności, mogą być grą o wyniku dodatnim,czyli obie strony mogą na nich zyskać; zerwanie negocjacji jest porażką obu stron” (tamże).153