PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

Języki Obce W Szkole n r 4/2008 wrzesień/październikoraz wysoką skuteczność i siłę motywacyjnąćwiczeń ruchowych do kształcenia tej sprawności.Obserwowano stały i systematyczny wzrostsprawności receptywnych. W grupie nauczanejmetodą narracyjną poziom tej sprawnościpo pół roku nauki był już tak wysoki, że całąlekcję można było przeprowadzić w językuobcym. Te same dzieci wzięły udział w lekcjipokazowej jednej ze studentek. Mimo wydłużonejfazy percepcji dzieci z pełnym powodzeniemwłączały się do prowadzonej przezstudentkę narracji tekstu, wypowiadając wewłaściwym czasie swoje kwestie 17 .5. Zbyt wczesne formy reproduktywnego użyciajęzyka obcego nie kończyły się oczekiwanympowodzeniem. Po takich wysiłkach obserwowanoszybki spadek zainteresowania tą formązajęć, a nawet nauką języka obcego (E. Bratek2008:81; Augustyniak 2008:56). Wszelkie takiepróby oznaczały wyraźną stratę czasu. Równoczesnaaktywność receptywna i produktywnadzieci miała wyraźnie negatywny wpływnawet na poziom ich sprawności rozumienia.Osiągały one znacznie gorsze wynikiniż te dzieci, które mogły skoncentrowaćsię wyłącznie na aktywności receptywnej.Stwierdzenie to potwierdza A. Jaworowska napodstawie swoich systematycznych hospitacji.Zjawisko negatywnego oddziaływania sprawnościproduktywnych na efektywność procesówreceptywnych wyjaśnia zasada ograniczonejpojemności uwagi (Karcher 1988:215 i n.;Lutjeharms 1994:40 i n.). W innych sytuacjachdzieci samodzielnie i spontanicznie podejmowałypróby użycia języka obcego, jeśli z własnejwoli chciały coś zakomunikować. Wynikastąd wniosek, że na zajęciach nie wolno wymuszaćreproduktywnego użycia języka obcego.Dzieci same decydują o tym, kiedy i w jakisposób chcą go użyć. Aby tak się stało, musządojrzeć do tego mentalnie oraz mieć osobistąpotrzebę zakomunikowania czegoś (patrz Iluk2002:22 i n. i 55 i n.).6. Znaczącą rolę pełnią wzmocnienia, zwłaszczate pozytywne. Po zakończeniu zajęć aktywnei grzeczne dzieci otrzymywały nagrody, któreprzyklejały na tablicy pod swoim imieniem.W jednym przypadku były to buteleczki pełnemiodu, który uwielbia miś, maskotka stosowanana zajęciach. Jeśli dziecko było niegrzeczne,dostawało pustą buteleczkę. Skutecznośćdziałań motywacyjnych była różna. Dlategowydaje mi się, że w trakcie przygotowanianauczycielskiego należałoby zwrócić większąuwagę na zagadnienia związane z technikamiwzmacniania (verte Iluk 2002:72 i n.).7. Wszystkie studentki dostrzegły zalety bajeki ich walory dydaktyczne. Jednomyślnie uznały,że stwarzają one większe możliwości urozmaiceniaprocesu nauczania, a uczniom widocznąprzyjemność i satysfakcję, mimo iż w początkowymokresie opierały się przed konsekwentnymwdrożeniem metody narracyjnej.Nawet w grupie nauczanej metodą narracyjnąna początku podjęto próby tradycyjnegosposobu nauczania, ponieważ zabrakło wiaryw jej powodzenie. W takiej sytuacji jej konsekwentnewdrożenie musiało być wymuszoneprzez opiekuna projektu. Brak doświadczenia,wiary w sukces oraz silne poczucie niepewnościbyły czynnikami silnie blokującymi (Augustyniak2008:55). Natomiast w drugiej grupiemetodę tę zastosowano dopiero wtedy, kiedypo wymianie doświadczeń między zainteresowanymiosobami okazało się, że rezultatyich pracy są niewspółmierne do wkładanegowysiłku i nieporównywalne z efektami w grupienauczanej metodą narracyjną.8. Wysoko należy ocenić dbałość wszystkich studenteko to, by w toku kursu nie dochodziłodo szybkiego zróżnicowania się poziomukompetencji językowej dzieci. Przyjęte rozwiązaniaorganizacyjne: równoczesny udziałlektorki i jej asystentki w lekcji, elastycznemodyfikowanie zaplanowanych zajęć w nieprzewidzianychsytuacjach oraz brak presjimateriałowej charakterystycznej w szkole sągodne popularyzacji.9. Najważniejszą sprawą jest efektywność nauczaniametodą narracyjną i progresji książkowej.17Dla celów dokumentacyjnych lekcja została utrwalona na filmie.56