Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Колумна<br />
Немаше друг начин да ја смирам тензијата што владееше во<br />
просторот, освен да им речам дека сите имаат право на свое<br />
мислење, иако нивните ставови беа одраз на една грозна<br />
реалност што ја живееме години наназад. Насилството, во<br />
која и да е форма, вербално, психолошко, структурно... може<br />
да се дисциплинира само со добар збор. Немав намера да<br />
играм „чикен“ со зборови со публиката, која им се нафрли<br />
на говорниците како да сакаше да ги линчува, иако на<br />
моменти ми доаѓаше да им ја плеснам вистината в лице и да<br />
им одржам кратка лекција по цивилизирано и аргументирано<br />
дискутирање. Притисокот сигурно ми беше 200, но решив да<br />
дишам длабоко, изброив до десет и продолжив со умерен<br />
тон на гласот и со блага нарав. Јавните настани или настапи,<br />
сеедно, те тренираат да станеш зен-мајстор. Барем така се<br />
тешам што одамна веќе не вежбам јога. :) Како модератор<br />
треба да умееш да ги препознаеш чудните енергии на<br />
луѓето и секогаш да си подготвен дека ситуацијата може<br />
да излезе од контрола. Сум имала многу такви искуства. И<br />
сè ова немаше да ми остави толку силен впечаток, ако не<br />
продолжев да размислувам зошто младите луѓе денес се<br />
однесуваат толку агресивно. Не се агресивни во барањето<br />
на своите права (тоа сосема би можела да го разберам,<br />
па и да го оправдам), туку во потребата да го деградираат<br />
другиот и да го распарчат туѓото мислење. Иницијацијата на<br />
насилничкиот тон почнува со немањето трпение вистински<br />
да се слушне другиот и да се почитува и оној што размислува<br />
различно од нас. Паланечката филозофија – или мислиш<br />
како мене и си со мене или си против мене, длабоко ни го<br />
осакатила општествово. Имав цел пат до дома пеш да мислам<br />
за коренот на проблемот... За коренот на злото... Плус бев<br />
со штикли (високи потпетици) :) па одот ми беше неизбежно<br />
бавен. Имав долго време за размислување.<br />
Ние бевме деца на топката. Овие денес се деца на<br />
тастатурата. Игравме на улица, под сенките на крошните<br />
на дрвjата. Децата денес рефлектираат на сината светлина<br />
од мониторот на компјутерот. Ние се валкавме во кал,<br />
додека тие, денешните деца, голтаат валкани информации<br />
на социјалните мрежи. Развивавме фантазија како да<br />
„изградиме“ куќи и дворци од ливчиња и песок, а ним денес<br />
сè им е достапно на тацна. Овие партитури не се патетичноносталгична<br />
песна по старото време, туку потреба од<br />
преиспитување како растат децата денес. Како овој современ<br />
ѕвер нè голта во капиталистичката челуст?<br />
Младите се робови на технологијата, а до каде тоа може<br />
да ескалира нè предупредуваат фрапантните стории за<br />
злоупотреба на деца и млади преку интернет. Неодамна<br />
слушнав дека има нов тренд каде што тинејџери од цел свет,<br />
поврзани преку разни групи на интернет, се сечат себеси,<br />
натпреварувајќи се кој подлабоко ќе продре со ножот под<br />
својата кожа. Ужасно! Боли уште на самата помисла! САД и<br />
Русија водат во бројот на жртвите од овој болен синдром.<br />
Сечењето по (или под) кожата, психолозите го објаснуваа<br />
како патолошка потрага по загубената смисла, длабоко во<br />
себеси. Некој ќе рече дека и во „наше“ време имаше разни<br />
секти, што вешто и подмолно ги заведуваа младите да<br />
изградат култ околу некоја личност или кауза (најчесто без<br />
никаква логика и рацио), но денес моќта на заведувањето е<br />
многу поразорна заради лесната достапност до информации<br />
и заради големата изложеност на личните податоци.<br />
Денес, заведувањето, маскирано во модерните технолошки<br />
болештини, носи свилени ракавици. Далеку од тоа дека сум од<br />
оние луѓе кои интернетот го сметаат за бизнисот на ѓаволот,<br />
но опасностите од неговата неконтролирана употреба од<br />
страна на децата и адолесцентите се многубројни. Примеров<br />
со заведувањето на деца, кој ескалира и со голем број<br />
самоубиства меѓу младата популација, можеби е екстремната<br />
страна на технолошкиот вампир кој нè голта сите, а сепак не<br />
сме далеку ни од домашните нус ефекти од прекумерната<br />
злоупотреба на социјалните мрежи. Локалните ситуации<br />
секако дека се побезопасни по физичкиот интегритет на<br />
младиот човек, но разорни се за духовниот интегритет.<br />
Социјалните мрежи често ги споредувам со канализација<br />
по која површно пловат разни валканици (избегнувам<br />
подегутантен збор, а би го употребила!). Отвораш<br />
„Фејсбук“ или „Твитер“ и лавина од зли коментари, полни со<br />
фрустрација, а празни од аргументација, се шират на разни<br />
теми актуелни во државава. Луѓето имаат потреба виртуелно<br />
да го истурат својот гнев. Едни се жедни за сензации, други<br />
се гладни за шпекулации. Па, така, додека една информација<br />
стигне до својата вистина, по пат ќе се закити со милион<br />
предвремени заклучоци од сезнајковци, дежурни мрчатори<br />
и експерти за сè и сешто. Изгледа дека сме општество<br />
со најголем број експерти по глава на жител. :) Да не се<br />
разбереме погрешно, јас сум голем „фан“ на критиката, но<br />
кога таа е конструктивна и мотивирачка. Кога аргументира, а<br />
не кога етикетира. Кога зборува со факти, а не со впечатоци.<br />
Кога сплотува, а не кога прави нови поделби. Кога укажува<br />
за да ги подобри состојбите или луѓето и кога се обидува<br />
да направи промени, а не само кога се празни од гнев, без<br />
грам одговорност да понуди решение или да преземе акција.<br />
Со таквиот тип на злонамерна критика имам проблем, оти<br />
отвора нов круг на зло, наместо да понуди идеи за решенија.<br />
Таквите дежурни мрчатори најчесто се малициозни во своите<br />
намери. И можеби и нема толку да ми бодат очи, ако во исто<br />
време на социјалните мрежи има и по нешто убаво. Зрак<br />
светлина во тунелот. Некој добар совет, некаква животна<br />
филозофија што ќе те инспирира и ќе те натера да размислиш<br />
како живееш, каде движиш и како можеш да придонесеш<br />
кон подобар свет. Нешто што ќе те натера да имаш повеќе<br />
разбирање, повеќе трпение, повеќе емпатија, повеќе<br />
одговорност за животната средина, за културата, за другиот,<br />
за сè... Нешто што ќе те мотивира да направиш добро дело,<br />
без притоа да калкулираш што ќе добиеш за возврат. Нешто<br />
што ќе го надмине синдромот „козата на комшијата“ и ќе те<br />
поттикне секој ден да бидеш подобра верзија на себеси.<br />
Јас конечно решив дека не ми е важно да бидам подобра од<br />
другите, туку важно ми е да бидам најдобра верзија на себе.<br />
Се разбира, сè почнува од својот круг, во своето маало, со<br />
своите луѓе, за своите колеги и (со)граѓани. Само треба да си<br />
доволно свесен (или освестен) :) за да почнеш камче по камче<br />
да поместуваш планини. „Биди ти промената која сакаш да<br />
ја видиш во светот“. Постојано го цитирам Ганди, оти во оваа<br />
реченица се крие тајната на мудриот и на одговорниот живот.<br />
Секое празно плапотење на „Фејсбук“ и секое удирање по<br />
тастатурата во револуционерен ритам е „млатење празна<br />
слама“ ако не си подготвен со промените да почнеш од<br />
себеси. Од денеска, не од понеделник. :) Од СЕГА!<br />
111