da habilidade e as posibilidades de cadaquen, e que pode ser plural (variosescrevedores, varios receitores, etc.), e,outravolta, nun territorio cun conflitolingüístico serve para tomar partido, paradefinirse...Na Galiza, en certo modo ese conflicto édoble: existe ese conflito lingüístico coespañol, muito mais poderoso e forte que ogalego (por motivos a el alíeos), e por iso háxente e organizacións que traballan nosentido da normalización lingüística (porexemplo, A Mesa pola NormalizaciónLingüística); e existe outro conflito, que é oque há entre as diferentes conceicións do queé o galego, e do que debe ser (e este é oespinoso, discutido, politizado e até partidistatema da normativización). Así que na Galiza,como noutros outros muitos sitios, candooptas por unha língua ou pola outra, á horadefalar e á hora de escrever, estás tomandopartido por unha u outra postura, indainconscientemente: pola defensa dos dereitose a dignidade do idioma galego, epolodereito de todos e todas a empregá-lo ecoñecé-lo (hoxe, por lei, non temos a obrigade coñecer o galego, mas si o español) oupola postura, tal vez mais cómoda, de aceitaro predominio do español e relegar o galego aactos "litúrxicos " e folklóricos até queesmoreza. E cando optas por unha ou outramodalidade/norma do galego, NormativaOficial, Mínimos Reintegracionistas,Máximos, ou algunha outra variante, tamén teestas defindo e apresentando como es.Pero non pretendo falar da situaciónlingüística na Galiza. O que quero é falar dealgo que quizáis pareza estrano, e ao que nonse lie ten prestado muita atención, como é anormalización lingüistica do Estado español.O Estado español e xentes comanos. Gostemos da realidade ou non, parezanosben ou mal, bonita oufea, ou nos importeun rábano, o certo é que existe o Estadoespañol .gobernó, institucións, CCAA,Deputacións, Policía, Garda Civil, IRPF,DNI, CIF, Renfe, RTVE, Pasaporte,Compañía Telefónica, etc, etc.. E aparte detodo isto, nos próprios/as somos conscentes deque existe cando vemos a necesidade deconstruir e axudar a construir estruturas(sexan do tipo que sexan) que actúan neseámbito: dende apresentar-se ás eleicións aoParlamento do Estado e ao Senado, atédefender a necesidade dun proxecto editorialpara ese territorio que ofereza opinións quenos consideramos necesarias.Mas aceitar esa realidade, a existencia doEstado español, non supon aceitá-lo sen maisnen mais, nen renunciar a transformá-lo,modificá-lo, mellorá-lo ou destrui-lo.E non por querer transformá-lo, modificálo,mellorá-lo ou destrui-lo, debemosrenunciar a estruturas e proxectos que sexanúteis/que nos sexan úteis a todas aquetaspersoas que estamos por eses obxectivos. Perodende a pluralidade, o dereito á diferencia, álíberdade, á independencia... Se isto é así, sede verdade queremos construir unhaalternativa/muitas alternativas, e pensamosque unha revista é útil para iso, a defensa e aaceitación das opcións e opinións individuáise colectivas de cada quen deben serrespeitadas. Senón, é que non coincide o quedicemos que facemos co que verdadeiramentefacemos.VENTO SUR e as línguas. E no caso deVento <strong>Sur</strong>? Non é Vento <strong>Sur</strong>, entre outrascousas, algo de todo isto que eu digo/escrevo?Que problema existe entón en aceitar arealidade plurilingüe do Estado? Por que nondefender unha revista plurilingüe?Inda que resulte pouco científico, paratratar este tema conven facer dous grupos delínguas: I o o euskera, 2 o todas as outras.Seria necio negar que há xente no Estadoespañol que nonfala galego ou cátala, ouasturiano, ou... Pero tamén seria necioafirmar que estas línguas son totalmenteincomprensíbeis para esas persoas, sobretodo na escrita. Pode que un texto en galego,sexa mais difícil de lerpara un andaluz oupara un madrileño, por exemplo, que seestivese escrito en español, mas se o tema éinteresante para o leitor, fará o esforzó de lelo.Por que non por estar escrito en españolun texto vai ser lido por todo o mundo; hátextos en español que poden ser un auténtico116 VIENTO SUR Número 5/Octubre 1992
tocho e que ningún le (e isto pode pasar conoutras línguas, claro).Aparte, a decisión de escrever nunha ounoutra lingua é unha decisión do autor, e seHe debería de respeitar a sua decisión. Candoeu me decido a escrever este texto, e mentres oestou escrevendo, son conscente de que hámuita xente que non o vai ler simplesmentepolofeito de estar en galego. Mas eu decidofacé-lo igual en galego, é unha decisión miña,e son eu, como autor, quen debe facer algopara traduci-lo ao español, co que xa nonsería o mesmo texto, e tampouco megarantizaría que se agrandase o procesocomunicativo (que me lesen mais persoas). Etamén é cousa miña o defender a miñapostura e opción, facé-lo en galego e aceitarque há xente que non me vai ler; pois sei quea quen lie interese o tema,fale a lingua quefale, e saiba a(s) língua(s) que saiba, vai lereste artigo por que non está escrito nunhalingua incomprensíbel. Sei que conseguireique se estabeleza o acto comunicativo.Non é cousa de nengun consello deredación, de nengun director, de nengunhapersoa, sexa quen sexa, e por mui benintencionada que esté, o cambiar-me o textocambiando-me a lingua por que há xente quenon sabe galego. Outra cousa seria se eumando textos en galego a unha revista queaclara que non vai admitir textos noutralingua que non sexa o español. Mas a revistaquefixese isto non seria a revista que eudefino como necesaria, de esquerdas, crítica,plural, alternativa e que leve dentro de si nonsó un alfabeto senón todos os que fagan fallapara que todos e todas nos sintamos livres ecómodas/os con ela e nela.No caso do euskera. O caso do euskeraé diferente, e non porque sexa unha linguamellor oupior, mais bonita ou mais fea,maisútil ou menos útil, mais antiga ou maismoderna... E diferente por que non comparteun tronco lingüístico común coas outraslínguas do Estado. E isto imposibilita a suaintercomprensión. Non mais que podeentender un texto en euskera quen a teñacomo lingua nai ou a estudara; o mesmo quepasa co alemán, co ruso ou co árabe, porcitar alguns exemplos. Mas isto non fai inútilao euskera, nen muito menos. Eu defendo osmesmos dereitos para o euskera que para asoutras línguas do Estado. Os mesmos.E do mesmo xeito que defendo o dereito apublicar en galego para min, neste caso,defendo o dereito para outra (s)/o (s) apublicar en euskera; e igual que defendo omeu dereito a ver-me publicado só en galego(é dicer, rexeito a edición de textos bilingües),defendo o dereito a verse publicado/a só eneuskera. Iso si, deberá ser consciente de quehaberá muita xente, muita mais que no casode estar en galego, cátala, asturianu... quenon o/a lera; e neste caso non por desinterés,senón pola imposibilidade de entendereuskera para muita xente do Estado. Mas istoé responsabilidade e decisión do escritor/daescritora. A revista non ten, nen debe ter,responsabilidades niso, e tampouco o dereitoa traduci-lo ou publicá-lo bilingüe se o autor/a autora non quere. Lá el/ela coa suadecisión.Aquifai-se necesaria unha aclaración; se estetexto vai publicado en galego (idioma no que foíescrito) e en español (idioma ao que é traducido),non épor decisión miña, xa dixen que eu defendoo meu dereito a ver-me publicado/a publicar sóen galego. Se vai asi épor decisión da revista,decisión á que eu me agarro por que mais val panduro quepedra blanda.A xeito de conclusións. Defendo unmodelo de revista plurilingüe, na que cadaautor/a escolla a lingua do estado na quequere escrever e publicar, sen intromisión doconsello de redación. Defendo o dereito a quecada autor/a decida se quere que os seustextos se publiquen só no idioma no queforonescritos ou bilingües. Consecuentemente coanterior, defendo o dereito do autor/da autoraa escoller a que idioma ou diomas se debentraducir os seus escritos: por que se setraduce este texto meu ao español, porque nonao euskera, ao cátala, etc.? En fin, defendo odereito de cada autor/cada autora a escrevere comunicarse livremente na lingua quedecida, e non vexo nisto mais problemas queos que o próprio autor/a própria autora estédisposto/a a aguantar.VIENTO SUR Número 5/Octubre 1992 117
- Page 1:
POR UNA IZQUIERDA ALTERNATIVA• La
- Page 4 and 5:
Consejo Editorial:Jesús Albarrací
- Page 6 and 7:
Una buena parte de las experiencias
- Page 8 and 9:
6 VIENTO SUR Número 5/Octubre 1992
- Page 10 and 11:
econversiones importantes; esto ha
- Page 12 and 13:
más adelante, no tiene una implant
- Page 14 and 15:
táneas de empresa, huelgas provinc
- Page 16 and 17:
política gubernamental pretende re
- Page 18 and 19:
tenía doce millones de habitantes
- Page 20 and 21:
tiones nacionales, todo sirvió a e
- Page 22 and 23:
Todo esto no impidió a las repúbl
- Page 24 and 25:
añadía el "genocidio" anti-serbio
- Page 26 and 27:
Agenda del movimiento anti-guerra e
- Page 28 and 29:
personas están sin trabajo desde h
- Page 30 and 31:
de Suchocka, que nació gracias a l
- Page 32 and 33:
Este método había dado sus frutos
- Page 34 and 35:
forma que se busque el máximo bene
- Page 36 and 37:
mediante un referéndum). Es poco p
- Page 38 and 39:
La perspectiva de los "atlantistas"
- Page 40 and 41:
La cuestión de las islas Kuriles s
- Page 42 and 43:
Por consiguiente, Rusia tiene en su
- Page 44 and 45:
al ajuste estructural como las inst
- Page 46 and 47:
que Europa y EEUU han acordado una
- Page 48 and 49:
la comparación internacional oblig
- Page 50 and 51:
48 VIENTO SUR Número 5/Octubre 199
- Page 52 and 53:
' " • • - " '• • " • •
- Page 54 and 55:
52 VIENTO SUR Número 5/Oaubre 1992
- Page 56 and 57:
yik^r'm:,! í*4f «4 """"r •: ;
- Page 58 and 59:
testación crítica (ideológica y
- Page 60 and 61:
el problema de los residuos o la ac
- Page 62 and 63:
ente a la de los canales electorale
- Page 64 and 65:
¡Qué está pasando aquí2 I La d
- Page 66 and 67:
que predominó en las décadas ante
- Page 68 and 69: la pregunta viene de suyo: ¿es o n
- Page 70 and 71: Diez años de Gobierno PSOE, otros
- Page 72 and 73: antigua nación opresora.No cabe ot
- Page 74 and 75: Los extremos ahora comentados -gran
- Page 76 and 77: Dos hechos tienen una especial inci
- Page 78 and 79: Una empresa semejante exigiría sin
- Page 80 and 81: es, en consecuencia, tanto el produ
- Page 82 and 83: tiva gubernamental, las viejas y de
- Page 84 and 85: es industriales exigidas para el de
- Page 86 and 87: servicio urbanos, y con un eufóric
- Page 88 and 89: miento de la democracia formal y de
- Page 90 and 91: industrial de los años 30, concluy
- Page 92 and 93: tivas», como también denuncian, e
- Page 94 and 95: modele sobre lo que para el propio
- Page 96 and 97: La elección del sucesor(a partir d
- Page 98 and 99: estaba separada de la extremidad oc
- Page 100 and 101: mente, un continente en el hemisfer
- Page 102 and 103: Cuando Régis Debray escribe que Co
- Page 104 and 105: 102 VIENTO SUR Número 5/0ctubre 19
- Page 106 and 107: domesticados por la estructura domi
- Page 108 and 109: ía sobre el conjunto de la poblaci
- Page 110 and 111: tino que nazca del perpetuo desafí
- Page 112 and 113: décadas para afrontar los graves p
- Page 114 and 115: nombres y de siglas es muy completo
- Page 116 and 117: está en las grandes ciudades, por
- Page 120 and 121: Deferido a normalización lingüís
- Page 122 and 123: Hacia una sociología reflexiva*Jes
- Page 124 and 125: Garfinkel (1968), pasando por Cicou
- Page 126 and 127: La Ilustración -la modernidad- ha
- Page 128 and 129: vida humana y de la relación socia
- Page 130 and 131: • • •Luhmann, N., 1983, Fin y
- Page 134: "... un viento sur que llevacolmill