Volledig proefschrift (997 kB) - Les 4 vents - Siep Kooi

middel van intercultureel
onderwijs worden
verwezenlijkt. Het doel is:
wederzijdse aanpassing van
meerderheid en minderheden
met als grondslag de
gelijkwaardigheid van
culturen. Wanneer in 1983 de
Minderhedennota' verschijnt
is het begrip
'intercultureel onderwijs'
volkomen geïntegreerd. De
doelstelling luidt:
onderwijs moet er rekening
mee houden dat de leerlingen
opgroeien in een
multiculturele samenleving;
dit geschiedt door
intercultureel onderwijs.
9... Kenmerkend voor de manier waarop aanvankelijk over de
term 'interculturaliteit' werd gedacht is de titel van het
artikel 'Interculturele week gaf docenten en leerlingen betere
kijk op buitenlander' (SW, 1e jrg. 80/81, no.4, p.10 ev.).
Leerkrachten willen 'buitenlandse leerlingen in die
interculturele week eens goed uiteenzetten hoe het hier in
Nederland allemaal toegaat' en hun bovendien 'de kans geven om
iets van zichzelf te presenteren'. De leerkrachten gaan uit
van een 'interculturele houding', zoals zij zeggen, maar zijn
bang 'dat je verzandt in idealistisch geleuter', zoals één van
hen het uitdrukt. Er is die week 'gewoon een hoop geleerd van
de leerlingen', maar: "Hun houding is daardoor niet veranderd,
die was al positief ten aanzien van de buitenlandse jongeren".
Dit geldt ook voor de kinderen: "Jongeren zijn elkaar blijven
uitschelden, ook na die interculturele week (...)".
Een basisschool, waarvan een derde deel uit allochtone
kinderen bestaat, ziet zich plotseling een 'voorbeeldfunctie'
voor intercultureel onderwijs opgedrongen (SW, 4e jrg. 83/84,
no.3, p.77 ev.). Een leerkracht: "De term had ik ooit wel eens
gehoord, maar wat intercultureel onderwijs nou precies was...
dat was voor het hele team een gesloten boek".
Een andere leerkracht zegt: "Ik denk dat het gemopper op
intercultureel onderwijs voortkomt uit de indruk van
leerkrachten van 'dat is weer iets wat erbij komt'. We moeten
ons ook al bezig houden met geestelijke stromingen en
maatschappelijke verhoudingen, waar ICO nog eens bovenop komt.
(...) ICO is een beladen term. Op sommige scholen krijgen ze
al buikpijn als je dat woord noemt. Dit gebeurt dan, terwijl
ik er van overtuigd ben dat er in het dagelijks handelen op
scholen al elementen van intercultureel onderwijs zitten" (SW,
11e jrg. 90/91, no.5, p.172 ev.).
In het artikel 'Iedereen is gelijk...' (SW, 12e jrg. 91/92,