De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

van zink wordt ook veroorzaakt door o.a. het gebruik van bepaalde medicijnen, zoals orale
anticonceptiva, diuretica, corticosteroïden, anti-eleptica, anti-rematica en chlorothiaziden.
Ouderen gebruiken vaak middelen tegen hypertensie, waardoor hun zinkspiegel zich tot
beneden een bepaald niveau zou kunnen verlagen.
Bij beide groepen zien we dus - vanuit verschillende oorzaken – een verstoring van de balans
van spoorelementen.
De in de ongerepte vrije natuur levende gezonde apen, die zichzelf voorzien van een
uitgebalanceerd dieet en geen last hebben van extreme stress en straling hebben normaliter
geen last van verstoring van de balans van spoorelementen en daarom zullen hun eiwitten een
normale ruimtelijke structuur te zien geven, terwijl er bovendien geen ongezonde neiging
bestaat tot ladingverschuiving. Dus ook niet van ladingverschuiving in de ruimtelijke
structuur van lentivirussen waardoor ze via de receptoren de CD4-cellen kunnen
binnenslippen.
Ook proefdieren – die opzettelijk met HIV werden geïnfecteerd - worden optimaal verzorgd
en van een adequaat dieet voorzien, terwijl het stressniveau niet extreem hoog hoeft te zijn.
De ‘co-factor’ waarover Montagnier sprak bestaat volgens mij uit het door lichamelijke
conditie en milieuomstandigheden veroorzaakte grotere risico op het opheffen van de
ruimtelijke structuur van het HIV-virusmolecuul, waardoor een groter risico ontstaat op het
daadwerkelijk tot stand komen van een HIV-infectie in CD4-cellen. Virusremmers doen
afbreuk aan de lichamelijke conditie en veroorzaken zo ook nog extra lichamelijke stress, die
weer uitmondt in een verlies aan zink en verhoging van de koperspiegel.
Het extra risico op besmetting vanwege de combinatie met vaccinatie
In Belgisch Congo in Afrika, vonden in de jaren 1957/1958 vaccinaties plaats met een
poliovaccin dat per ongeluk was besmet geraakt met het relatief onschuldige SIV-virus dat
veel onder apen voorkomt. Voor de productie van het betreffende poliovaccin werd gebruik
gemaakt van de nieren van apen en helaas zat daar minstens één met SIV besmette aap tussen.
De kinderen in Belgisch Congo die werden ingeënt met het poliovaccin dat was besmet met
SIV verkeerden in een niet optimale conditie voor wat betreft hun immuunsysteem en hun
spiegels en balans van spoorelementen. Zij voldeden aan de risicovariabelen die werden
genoemd door de viroloog Peter Duesberg. Hierdoor zagen de SIV-virusmoleculen wel kans
om in hun CD4-cellen binnen te dringen en gebeurde dat niet bij de CD4-cellen van de apen.
Deze kinderen werden besmet via een vaccin dat SIV-virusdeeltjes bevatte. Hetzelfde
gebeurde met een groep homoseksuelen die – zelfs herhaaldelijk, met tussenpozen van een
week - met een poliovaccin werden behandeld teneinde hun herpes genitalis-infectie te
behandelen.
En hier komt dan het door dr. Hans Selye in kaart gebrachte ‘aspecifieke stress-syndroom’ om
de hoek kijken.
Dr. Hans Selye wijdde zijn hele leven aan het onderzoeken en definiëren van het aspecifieke
stresssyndroom, dat ook bekend staat als ‘Gegeneraliseerd Adaptie Syndroom (GAS).
Selye (1937) onderscheidde drie stadia in het aspecifieke stresssyndroom:
1. Alarmfase. In dit stadium is het lichaam acuut aangedaan en mobiliseert het al zijn
verdedigingsmiddelen, waarbij de afscheiding van corticoïden sterk wordt opgevoerd.
2. Weerstandsfase. Het lichaam heeft nu een maximum vermogen om weerstand te
bieden aan een infectie, gif of letsel.
11