De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

Nanodeeltjes, ionenkanalen en de kanalen door de celkernmembranen
Op 1-11-2008 stond in de Volkskrant een artikel over de toxicoloog prof.dr. Ellen Silbergeld
van de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore, die waarschuwt voor de nog nooit goed in
kaart gebrachte gevaren van het toenemende gebruik van nanotechnologie. Ook in de vaccinsindustrie
doen nanodeeltjes voorzichtig hun intrede. Ik citeer twee fragmentjes uit het artikel:
[…] Nanotechnologie werkt met door de mens ontworpen deeltjes die kleiner zijn dan
honderd nanometer, ongeveer duizend keer kleiner dan de dikte van een mensenhaar. Deze
nanodeeltjes maken doorzichtige zonnebrandcrèmes mogelijk en zelfreinigende ramen,
vlekbestendig textiel, sokken die niet gaan stinken, zuiniger benzine, superdunne zonnecellen,
minuscule computertjes, nanocontainers die actieve bestanddelen in cellen kunnen brengen,
en robotjes die in het lichaam hun werk doen […]
[…] Nanodeeltjes zijn ontworpen omdat ze nieuwe en interessante eigenschappen hebben. Ze
zijn zeer actief. Ook al zijn ze gebaseerd op bestaande stoffen, zoals titaniumoxide, ze zijn in
zo’n vorm gebracht, dat ze speciale eigenschappen hebben. Silbergeld is dan verbaasd dat het
Amerikaanse Food & Drug Agency en het Europese REACH – dat chemische stoffen
beoordeelt – geen screening van nanodeeltjes vereisen omdat ze zijn opgebouwd uit
bestaande en reeds toegelaten stoffen. We hebben het hier over een andere vorm van
bestaande stoffen. Dat is echt iets nieuws, anders zou je ze ook niet kunnen patenteren, zoals
gebeurt. De overheid meet hier dus met twee maten […]
Nanodeeltjes kunnen ook worden gemaakt uit elektro-actieve stoffen of kunnen functioneren
als containers voor elektro-actieve stoffen.
De nanocontainers zijn bedoeld om in de cel door te dringen. Als zo’n nanocontainer gemaakt
is van een elektro-actieve stof of een elektro-actieve stof bevat, dan zal zo’n nanocontainer
kunnen leiden tot ladingverschuiving binnen de eiwitten die samen een ionenkanaaltje vormen
of een kanaaltje door het celkernmembraan. Hierdoor kan hetzelfde disfunctioneren ontstaan
als reeds werd geschetst bij de bespreking van de gevaarlijke invloed die vaccinatie kan
hebben op deze kanaaltjes. Daarnaast kan zo’n elektro-actief nanodeeltje natuurlijk ook
andere eiwitten in de cel zodanig beïnvloeden dat hun ruimtelijke structuur (contour)
verandert en de cel begint te disfunctioneren.
Net als vaccinatie met elektro-actieve stoffen kunnen ook elekro-actieve nanodeeltjes zorgen
voor een vergroot risico op DNA-mutatie en allerlei vormen van disfunctioneren van cellen.
Hierdoor ontstaat ook een vergroot risico op kanker.
En dit gevaar is nog veel groter als van vacinaties, omdat deze nanodeeltjes overal in het
milieu kunnen voorkomen en ongemerkt het lichaam kunnen binnendringen.
Ziekmakende buisjes
Onder deze titel kreeg ik op 22-6-2009 een verslag binnen van Noorderlicht Nieuws, waaruit
ik zal citeren:
[…] Lijst met risico’s van koolstofnanobuisjes groeit
Koolstofnanobuisjes: bejubeld, maar ook gewraakt. Amerikanen laten zien hoe de draadjes
de afweer van muizen plat leggen. Moeten we ons zorgen maken?
Koolstofnanobuisjes zijn alleskunners. De ultrakleine draadjes van koolstof worden in heel
wat producten verwerkt: van tenisrackets tot de nieuwe radio op je nachtkastje. Dat hebben
de draadjes te danken aan hun speciale eigenschappen: superlicht, extreem sterk en goed
geleidend. Ook een ruimtelift of supersterk naaigaren van nanobuisjes zijn niet ondenkbaar.
66