De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

echter de totale veldinformatie van die mensen zou worden vergroot door plotselinge
blootstelling aan sterke magnetisch en/of elektrische velden, dan kan er een opeens sprake zjn
van disfunctioneren, terwijl er ogenschijnlijk geen enkele aanwijzing voor te vinden is.
Dan is er nog de variabele van de aantallen. De amplitude van de veldinformatie wordt ook
bepaald door het aantal genen (individuen) dat met bepaalde informatie resoneert. Vele
overeenkomstige trillingen maken samen een grote amplitude.
Als echter dragers van overeenkomstige genen uitsterven, dan wordt de amplitude van die
genen ook weer lager.
Een synthetisch organisme dat aanvankelijk goed functioneert kan – als oorspronkelijke
dragers van overeenkomstige genen uitsterven – dan ook beginnen te disfunctioneren omdat
tussen die bepaalde overeenkomstige genen en andere genen een te groot amplitudeverschil
begint op te treden, waardoor functie-uitval plaatsvindt.
Als we nu zouden proberen om bijvoorbeeld synthetische probiotica te maken om eigen
darmbacteriën te vervangen of het immuunsysteem hierdoor te versterken , zoals de opzet was
bij het mislukte experiment met de zesvoudige probiotica-mix, dan kan het gebeuren dat door
vermindering van het aantal eigen darmbacteriën bepaalde overenkomstige informatie van de
synthetische bacteriën zodanig in amplitude daalt dat er uitval optreedt in de synthethische
bacteriën en ze op een onvoorspelbare manier gaan disfunctioneren of ook doodgaan.
Op dezelfde manier kan door een relatief teveel aan synthetische probiotica ook de eigen
‘nuttige’ darmflora het loodje leggen of op onvoorspelbare manier gaan disfunctioneren.
Eerdere onbegrepen mislukkingen door onvoorspelbaar disfunctioneren
In het Tijdschrift voor Integrale Geneeskunde, 15 e jaargang, januari 1999, vond ik op de
bladzijden 29-33 een artikel onder de noemer: ‘Genetische manipulatie: de risico’s’, waarin
twee mislukkingen met genetische manipulatie van bacteriën werden vermeld. Eentje daarvan
betrof toevallig ook een variant van de tubeculosebacterie.
[…]
• Een bodembacterie, Klebsiella planticola, werd genetisch veranderd, zodat hij uit
landbouw afval alcohol zou kunnen maken. De plantenresten zouden als compost over het
land uitgestrooid moeten worden. Voordat dit procedé grootschalig in gebruik werd
genomen bleek dat deze bacteriën de bodem vergiftigden. Tarwe die op deze
voedingsbodem uitgezaaid werd kiemde weliswaar, maar de plantjes verwelkten en
stierven af.
• Zweedse onderzoekers hadden bij de pathogene bacterie Yersinia pseudotuberculosis twee
genen uitgeschakeld die in de infectiecyclus van deze bacterie een belangrijke rol spelen.
Daardoor verwachtten de onderzoekers een verminderde virulentie. Maar tot hun
verrassing bleek bij dierproeven een drastische toename van de pathogeniteit.
Zo’n ‘toevallig ongelukje’ met een synthetische bacterie is dus helemaal niet alleen maar
denkbeeldig. Een ongeluk van deze aard kan in snel tempo allerlei levensvormen vernietigen.
Het onderzoek naar kernsplijting leverde uiteindelijk ook de vernietigende kernwapens op,
waarvan de ontwerpers zich pas na de bombardementen op Hiroshima en Nagasakie ontzet
realiseerden welk ‘monster’ ze hadden geschapen. En sinds die tijd is de wereld voortdurend
in de ban van angst voor totale vernietiging.
162