De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

Tangles
De positief geladen chaperonne-moleculen offeren zichzelf op bij het beïnvloeden van de
atoomladingen van de eiwitmoleculen – en daardoor het opheffen van de rigide ruimtelijke
structuur - en deze chaperonnes gaan dan ook niet mee de cel in. Eenmaal binnenin de cel is
dus normaliter de invloed van deze chaperonne-moleculen op de eiwitten verdwenen en
nemen de eiwitten hun normale vouwing weer aan, waarna ze in de cel hun bedoelde
specifieke functie kunnen uitvoeren.
Maar bij de vorming van de tangles gaat er iets mis bij deze normale gang van zaken. De
tangles binnenin de hersencellen bestaan uit een kluwen draadvormige eiwitten. Deze eiwitten
missen dus hun eigen karakteristieke vouwing ofwel ruimtelijke structuur, waardoor ze niet
functioneel kunnen zijn en zich ook werkeloos ophopen.
In feite verkeren deze eiwitten dus in een toestand waarin hun eigen vouwing – die tot stand
komt door de onderlinge aantrekkingskracht van de verschillende atoomladingen – is
opgeheven.
En dat doet mij vermoeden dat er iets mis is gegaan bij het naar binnen glippen van deze - tot
een draad uitgerekte - eiwitten door het celmembraan. Ze konden nadat ze in de cel
aankwamen niet meer hun karakteristieke vouwing aannemen. En dat kan alleen maar
veroorzaakt worden doordat er iets mankeerde aan de normale atoomladingen van deze
eiwitmoleculen.
Dat is alleen maar te verklaren doordat deze eiwitten buiten de cel een zodanige ‘shock’
ondergingen dat hun lading op een extreme manier tendeerde naar positief of negatief.
Hierdoor werden niet alleen de verschillen in de polariteit van de atoomladingen van de
eiwitmoleculen tijdelijk volkomen opgeheven, maar tevens was de verandering van de lading
zodanig dat deze eiwitten nog na het passeren van het membraan zodanig waren ‘verlamd’ dat
het niet mogelijk was om meteen weer de normale vouwing (ruimtelijke structuur) aan te
nemen. Ook de intracellulaire hoeveelheden van elektroactieve stoffen (positief of negatief)
kunnen deze invloed uitoefenen op binnenkomende eiwitten of andere eiwitten die in de cel
thuishoren.
In het voorgaande citaat over de chaperonnes bleek al dat de eiwitslierten als het ware door
tentakels aan de binnenwand van de poriën door het membraan worden heengetrokken. Zodra
de eiwitten in de cel zijn aangekomen, ontspannen ze zich weer en vormen ze eerst een soort
van losse kluwen alvorens ze zich weer op hun karakteristieke manier kunnen opvouwen en
functioneren.
Als de eiwitten zich niet snel genoeg – of helemaal niet meer – opvouwen, dan raken ze met
elkaar verward en ontstaat er een eiwitkluwen waarvan de samenstellende eiwitketens zich
nooit meer ordentelijk zullen kunnen opvouwen. De cel raakt gevuld met een steeds grotere
kluwen van onwerkzame eiwitten en disfunctioneert – en sterft eventueel - door het gemis aan
de werkzaamheid van de tot een chaotische kluwen verworden eiwitten.
Niet alleen de plaques tussen de cellen in, maar ook de tangles binnenin de cellen ontstaan dus
vanuit hetzelfde mechanisme van ladingverschuiving van atomen door een overmaat of gemis
aan positieve of negatieve lading.
De elektro-actieve eigenschap van diverse stoffen kan dus leiden tot:
• een relatief lichte ladingverschuiving buiten de cel, waarbij eiwitten niet door het
membraan kunnen glijden en als een misvormde ruimtelijke structuur tussen de cellen in
plaques vormen. Dit leidt tot plaques.
• Een relatief sterke ladingsverschuiving buiten de cel, waarbij eiwitten wel door het
membraan kunnen glijden, maar binnenin de cel niet meer hun oude vouwing kunnen
aannemen. Dit leidt tot tangles.
126