De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

• Als men namelijk gezonde apen infecteert met HIV, dan worden ze absoluut niet ziek.
• In de jaren zeventig van de vorige eeuw werden homoseksuele mannen in de Verenigde
Staten als gevolg van onbevoegd gebruik van een poliovaccin (dat zowel SIV als SV40
bevatte) wel ziek.
Mensen werden wel ziek van SIV, terwijl apen niet ziek werden van HIV (dat de virulent
makende mutatie zou bevatten). En daarom geloof ik niet in het verhaal van Kirchhoff, dat
volgens mij verzonnen lijkt om de aandacht af te leiden van een ander mechanisme.
Volgens mij moet er nog een andere oorzaak zijn voor de virulentie van SIV en HIV bij
mensen en met HIV gevaccineerde apen, terwijl deze beide varianten van hetzelfde lenti-virus
bij gezonde apen normaliter – bij natuurlijke besmettingen - geen onheil aanrichten.
Ik citeer eerst nog enkele fragmenten uit het genoemde artikel:
[…] Een kleine groep wetenschappers gelooft nog altijd niet dat hiv de oorzaak van aids is.
Viroloog Peter Duesberg, de man die het genoom van retrovirussen in kaart bracht, stelt dat
retrovirussen per definitie ongevaarlijk zijn. De ziekten die in combinatie aids vormen, stelt
hij, worden veroorzaakt door druggebruik, armoede, ondervoeding en andere
omstandigheden die het immuunsysteem voor het blok zetten.
Dr Kary Mullis, de biochemicus die een Nobelprijs kreeg voor de revolutionaire PCRmethode
waarmee dna kan worden gekopieerd – en waarmee ironisch genoeg de hoeveelheid
hiv wordt bepaald – spreekt van ‘aids by prescription’, ofwel aids op doktersrecept. AZT en
andere virusremmers zijn volgens hem erger dan de kwaal, omdat ze voor het leven cruciale
processen blokkeren.
Professor Luc Montagnier tenslotte, zei in 1990 dat het virus dat hij in 1983 zelf ontdekte
onmogelijk in zijn eentje de CD4-cellen kan binnendringen. ”Er móeten co-factoren zijn.” […]
Het lijkt er sterk op dat zo’n co-factor dan uitsluitend beperkt is tot de mens en niet tot vrij in
de natuur levende apen of proefdieren die in een uitstekende conditie verkeren.
Begin december 2007 werden een paar onderzoeksbevindingen gepubliceerd die een venster
openen op die onbekende door Montagnier gepostuleerde co-factor, die ook te relateren is aan
de door Duesberg en Mullis aangedragen variabelen die de conditie van de hiv-geïnfecteerden
zeer nadelig beïnvloeden.
Op 1-12-2007 trof ik in de Volkskrant een artikel aan onder de titel: Houdgreep laat eiwit
bewegen. Ik citeer enkele delen uit dit artikel over het onderzoek door Groningse fysici en
biologen die ontdekten hoe een als een origamifiguurtje opgevouwen eiwit toch als een slang
door een celmembraan kan glijden
[…] Nu was al enige tijde de vraag hoe dergelijke origamifuguurtjes flexibel genoeg kunnen
zijn om de tocht door de nauwe kanalen van celmembranen te volbrengen. Deze week geeft
een team van Nederlandse onderzoekers in Science het antwoord: daar hebben ze tamelijk
hardhandige lijfwachten voor.
De onderzoekers hebben gezien hoe begeleidende moleculen, zogeheten chaperonnes, een
eiwit zodanig in de houdgreep nemen dat dat zich niet kan vouwen tot zijn natuurlijke, rigide
vorm. Pas als het eiwit op deze manier min of meer undercover zijn tocht door het
celmembraan heeft voltooid neemt het zijn ‘vouw’ aan en wordt het functioneel.
Dat vouwmechanisme staat nogal in de aandacht omdat verkeerd gevouwen eiwitten ernstige
consequenties kunnen hebben. Ze kunnen gaan samenklonteren en zo ziektes als Alzheimer
veroorzaken, is het idee. Vandaar ook de interesse in de rol van de chaperonnes, die het
klonteren kunnen voorkomen […]
8