De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

• Verschillende onderzoeksgroepen wisten genen aan te wijzen die waarschijnlijk
verantwoordelijk zijn voor onze ongewoon goed ontwikkelde hersens.
• Experimenten met fruitvliegen deden vermoeden dat niet werkzame genen, maar juist het
nutteloos geachte rommel-DNA (‘junk-DNA’) daartussenin uiterst belangrijk is voor het
ontstaan van nieuwe soorten.
• In de natuur ontdekten biologen intussen vogels, vissen en insecten die net een aparte
diersoort zijn geworden – of op het punt staan tot soortvorming over te gaan. Zo ontdekte
men in Europa twee rassen korenrupsen die blijkbaar halverwege de soortvorming zijn:
hoewel tecnisch gezien nog één soort, eten beide verschillende gewassen, en scheiden ze
verschillende lokstoffen af.
• Een milde sensatie is ook het geval van de stekelbaars. Zo’n tienduizend jaar geleden
raakten verschillende populaties zeestekelbaarsjes gevangen in meren, toen de zeespiegel
daalde. Inmiddels hebben de van elkaar gescheiden populaties hun bepantsering verloren
– allemaal door precies dezelfde, stomtoevallige mutatie aan een van hun genen.
• Aan de hand van oude weefselmonsters herleidden moleculair biologen welke genetische
wijzigingen het gruwelijke griepvirus van 1918 onderging. Voornaamste conclusie: de
griep van 1918 was geen combinatie van een mensen- en een vogelgriep, maar een ‘puur’
vogelvirus dat door een evolutionaire speling van het lot oversloeg op de mens.
• In 2002 werd al gepubliceerd over het Hox-gen en concludeerde men dat enkele mutaties
in een gen grote veranderingen in het bouwplan van een organisme kunnen veroorzaken,
waardoor we moeten concluderen dat sommige van die ontbrekende schakels nooit
hebben bestaan.
Ontstond de mens op meerdere plaatsen tegelijk?
Op 31-12-2005 bracht de Volkskrant een artikel onder de kop De wieg van de mensheid is
zoek, over de Leidse archeoloog Wil Roebroeks die twijfels heeft aan de tot nu heersende
‘Out of Africa-theorie’. Prof. Roebroeks publiceerde samen met prof. Robin Dennell,
Hoogleraar in de Aziatische prehistorie, een artikel in Nature waarin de de herkomst van de
mens ter discussie wordt gesteld. Zij vinden dat de gangbare theorie opnieuw tegen het licht
moet worden gehouden en houden er rekening mee dat de wieg van de mensheid zelfs niet in
Afrika, maar in Azië stond. De Out of Africa-theorie kent namelijk een zwakke plek met
betrekking op de afkomst van Homo ergaster, die ook wel eens de hominide zonder voorvader
wordt genoemd, omdat die in Afrika onvindbaar zou zijn.
Hoewel de meeste onderzoeksfondsen gingen naar onderzoek in Afrika, duiken nu ook op
andere plekken steeds meer fossiele resten op. Er worden allerlei alternatieve theorieën
opgesteld over de ‘trekroutes’ die de vroege hominiden volgend vanuit Afrika of Azië en vice
versa. Geen van de theorieën is echter nog sluitend te maken.
Gelet op de identieke mutaties van de gescheiden populaties zeestekelbaarsjes is het volgens
mij echter niet ondenkbaar dat de mens op diverse plaatsen op aarde min of meer tegelijk is
ontstaan als gevolg van een aan- of bijsturing door Intelligent Design, waarbij binnen diverse
populaties mensapen soortgelijke mutaties plaatsvonden.
Diverse soorten mensapen ontwikkelden steeds min of meer tegelijk – en in verschillende
ontwikkelingsfasen na elkaar – evolutionaire aanpassingen richting hominide. Toevallige
mutaties kunnen hierbij ook een – kleine - rol spelen.
Bloedgroepen
In de discussie over de ware voorouder van de mens mis ik tot nu toe het item ‘bloedgroep’.
Als we alleen al naar het ABO-systeem kijken dat Landsteiner voor het eerst in kaart bracht,
187