De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

tweeënhalf miljoen jaar. Relatief kleine klimatologische en contextuele en familiaire
aanpassingen zijn de mensheid niet vreemd, maar de immense uiterlijke verschillen tussen
sommige rassen kunnen nooit alleen verklaard worden door het klimaat en de breedtegraad
waarop ze de laatste miljoen jaar zijn verder geëvolueerd. Die grote verschillen waren al
aanwezig in de verschillende voorouders waaruit ook de mensapen weer divergeerden.
De door de mens noodzakelijk geachte tussenvormen hoeven ook niet allemaal te hebben
bestaan als er bij die mutaties sprake was van het muteren van hox-genen, zoals in dit stuk
nader wordt uitgelegd.
De werkhypothese dat de mens – net als de zeestekelbaarsjes – tegelijk op meerder plaatsen
door gestuurde mutatie ontstond, zou een heleboel gepieker en gezoek overbodig maken en
die energie zou kunnen worden besteed aan (genetisch) onderzoek om deze werkhypothese
verder te onderbouwen. Onderbouwing van deze werkhypothese zou ook rassendiscriminatie
in een ander licht plaatsen. Het eindproduct van de identieke functionele mutatieprocessen
levert namelijk ook een gelijkwaardig product op.
Roebroeks ontleent evidentie voor zijn twijfel aan de Afrikaanse afkomst van de mensheid
aan een zeer recent ander artikel. Ik citeer even uit het al genoemde Volkskrant-artikel:
[…] Roebroeks mailt een recent artikel in PloS Biology van een groep genetici rond Evan
Eichler, Chris Yon en Svante Pääbo. Op grond van een retrovirus dat in Afrikaanse mensapen
voorkomt, trekken ze conclusies die in Dennells en Roebroeks’verhaal lijken te passen. Hun
gegevens wijzen erop dat drie of vier miljoen jaar geleden, toen de apen besmet raakten, er
wellicht helemaal geen directe Homo-achtige voorlopers van de mens in Afrika waren.
Misschien, sugereren ze daar, omdat die rond die tijd in Azië zat […]
Volgens mijn theorie ontstonden ook de directe voorlopers van de mensapen volgens analoge
en/of identieke mutaties. Retrovirussen zijn voor hun voortbestaan en vermeerdering
afhankelijk van hun gastheer. Als deze gastheer plotseling een tamelijk ingrijpende mutatie
ondergaat, dan kan het zijn dat het betreffende virus het gemuteerde organisme niet meer als
gastheer kan gebruiken omdat de nieuwe genetische eigenschappen van deze gastheer niet
meer overeenkomen met de eisen die het virus stelt.
Dat er mutaties mogelijk zijn waarbij een organisme ongevoelig wordt voor de invloed van
een bepaald virus wordt namelijk gedemonstreerd door tamelijk recente bevindingen omtrent
vier nieuwe evolutionaire aanpassingen aan het HIV-virus, waardoor mensen hiervoor
ongevoelig kunnen worden. Ik noem er enkele als illustratie:
• Op 26-2-2004 stond in het Algemeen Dagblad een artikel dat vermeldde dat er bij
resusapen een immuundynamiek tegen het hiv-virus was ontdekt. Ik citeer uit dit artikel,
waarvan de originele versie verscheen in Nature: […] De onderzoekers zeggen bij
resusapen een eiwit, TRIM5-alpha, te hebben gevonden dat kennelijk in staat is het
aidsvirus te blokkeren voordat het in lichaamscellen kan doordringen om zijn genetisch
materiaal te dumpen en ongecontroleerde celgroei op gang te brengen. De onderzoekers
vermoeden dat het eiwit ervoor zorgt dat het virus de mantel van zijn genetisch materiaal
niet kan afbreken, wat nodig is om zijn verwoestende werk te kunnen beginnen […] Je kunt
nu deze eiwitten gaan vergelijken met de eiwitten die een aantal prostituees in Kenia bij
zich dragen. Deze vrouwen raken ondanks hun onbeschermde seks niet besmet met het hivvirus.
Waarom niet? Wellicht dragen zij ook dit eiwit.” […]
• Op 8-8-1998 las ik in een artikel in het Algemeen Dagblad over HIV/aids het volgende: […]
Er zijn werelwijd enkele honderden mensen die, ondanks herhaalde blootstelling aan hiv,
bij machte zijn gebleken het virus te weerstaan. Ze laten allen een unieke afweerreactie
zien van hun CD8-cellen die zich tegen de infectie wapenen […] CD8-cellen zijn de Tkillercellen.
192