De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

zin heeft in een mens, dan kan hij kennelijk het menselijk genoom gebruiken voor zijn eigen
voortplanting. Dan is het ook niet meer dan logisch dat hij dat ook kan in een ander menselijk
individu. Als dus levende virusdeeltjes van ene mens in contact komen met bloed, ontlasting,
sperma of speeksel van een ander mens, dan kan in principe de virusoverdracht een feit
worden. Dit nog afgezien van overdracht door virionen ofwel tijdelijk inerte virusdeeltjes.
Hoe makkelijk dit verloopt hangt echter ook af van de door zo’n nieuwe virusvariant
opgebouwde veldinformatie, zoals we zo meteen zullen zien. Zelf heb ik het vermoeden dat
de mogelijkheid van overdracht van mens op mens door de autoriteiten zolang mogelijk wordt
ontkend om de massa rustig te houden, bij gebrek aan een adequate oplossing voor dit
probleem.
Op 1-2-2004 maakt de WHO bekend dat op 28-1-2004 twee Vietnamese zussen zijn
overleden die door hun broer kunnen zijn besmet. Zij waren niet in contact geweest met
pluimvee.
In de eerste week van 2006 overleden in het oosten van Turkije drie tieners uit hetzelfde gezin
aan H5N1. De jongste was 11 jaar oud. Vermoed wordt dat één of meer kinderen gespeeld
hebben met zieke kippen. Nauwelijks een week later waren er in het westen van Turkije ook
al drie mensen besmet. Onder de vogelpopulatie had de ziekte zich nu al tot in Istanboel
verspreid. De verspreiding van het H5N1-virus lijkt exponentieel om zich heen te grijpen.
Aan de hand van oude weefselmonsters herleidden moleculair biologen in 2005 welke
genetische wijzigingen het gruwelijke griepvirus van 1918 onderging. Voornaamste conclusie:
de griep van 1918 was geen combinatie van een mensen- en een vogelgriep, maar een ‘puur’
vogelvirus dat door een evolutionaire speling van het lot oversloeg op de mens.
• Het is niet onlogisch om te veronderstellen dat van het - waarschijnlijk in 1997 al tot een
virulenter type gemuteerde - vogelgriepvirus in 2003 weer een aantal virusdeeltjes een
zodanig (toevallige) mutatie onderging dat één van de (vele) varianten ongelukkigerwijs
ook de mens als gastheer kon gebruiken. Vele varianten gingen vanwege hun
onaangepastheid aan welke gastheer dan ook de vergetelheid in en hun bijbehorende
veldinfo was rap uitgedoofd. De toevalligerwijs wel aan een nieuwe gastheer aangepaste
versie bediende zich vanaf toen voor zijn voortplanting ook van menselijk DNA en begon
zijn morfogenetische informatie vanaf dat moment op te slaan in nieuwe soorteigen velden,
waarin ook het menselijk DNA een rol speelt.
• Om effectieve morfogenetische aansturing te kunnen geven aan een nieuw organisme,
moet de amplitude van de veldinformatie een zekere minimale amplitude hebben. Deze
hogere amplitude wordt opgebouwd door cumulatie van de informatieve trilling van vele
leden van een soort. In dit geval dus door de opslag van informatie door vele nieuwe
virusdeeltjes. Zolang de drempelwaarde voor morfogenetische aansturing nog niet is
bereikt, kunnen organismen elkaar nog niet effectief op afstand beïnvloeden en is direct
contact tussen levende specimen van een soort nodig of de directe nabijheid van elkaar in
een grote populatie. Hoewel alle morfogentische informatie wereldwijd beschikbaar is,
levert een relatief grote geconcentreerde populatie lokaal wel een grotere amplitude op.
Deze amplitudeversterking breidt zich als een schokgolf rond de groeiende populatie uit.
Omdat de vogelgriep zich in Azië gestaag uitbreidt, wordt vanuit deze bron de amplitude
van deze H5N1-informatie steeds groter. Inmiddels is het ‘front’ - met een amplitude van
minimaal de drempelwaarde waarboven virusdeeltjes kunnen resoneren met de voor hen
bestemde informatie – al opgeschoven tot in Turkije. Virussen in vogelpoepjes van
overvliegende besmette vogels zullen tot in Turkije in leven blijven. Kippen die hier deze
poepjes oppikken kunnen dus worden besmet. De informatieve uitbreiding van zulke virale
ziekten is te vergelijken met het in een vijver gooien van steeds zwaardere stenen
196