De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

Hoe dichter bij de evenaar de eerste mensen leefden, hoe donkerder hun huid was, net zoals
die van hun voorouderlijke mensaap-achtigen. Die donkere kleur wordt ontleend aan de
hoeveelheid geproduceerde melanine, die moet beschermen tegen verbranden van de huid
door te felle zonneschijn. De productie van melanine is een lichaamsfunctie die door een gen
wordt aangestuurd, waarbij dat gen dan weer wordt aangedreven door morfogenetische
veldinformatie.
De aansturing van dat melanine-gen is al zeer oud, veel ouder dan de tijd dat de mens bestaat,
omdat immers ook apen en de daaruit geëvolueerde mensapen zich al tegen de felle zon
moesten beschermen. De verschillende mensenrassen die rond de evenaar leven hebben dus
allemaal een donkere huidskleur die wordt veroorzaakt doordat oeroude veldinformatie hun
gen voor de aanmaak van melanine optimaal aanstuurt.
Die veldinformatie is derhalve ook al oeroud en daarom zeer sterk, hetgen betekent dat de
amplitude van deze veldinformatie relatief zeer groot is.
Onder invloed van zonlicht wordt in de menselijke huid het voor de mens onmisbare vitamine
D aangemaakt. In gebieden met voortdurend felle zonneschijn is de aanmaak van melanine
zodanig dat er – ondanks de donkere huid - toch nog voldoende vitamine D wordt gemaakt.
Gaandeweg breidde de menselijke populatie zich ook uit naar meer gematigde streken op
hogere breedtegraden, waar de zon minder vaak en minder fel schijnt. Om nu in deze
veranderde zonneschijn-omstandigheden de aanmaak van vitamine D niet in gevaar te
brengen, moest er een aanpassing plaatsvinden in de productie van melanine, waardoor de
huid lichter werd. Omdat de zon op hogere breedtegraden minder fel schijnt is er ook minder
bescherming nodig tegen verbranding van de huid (en dus ook tegen huidkanker).
Hoe lichter de kleur van de huid is, hoe makkelijker er – ook onder invloed van minder fel
zonlicht – vitamine D wordt aangemaakt.
Dus werd er door veranderde milieu-omstandigheden een aanpassing noodzakelijk gemaakt
en die deed zich voor in de vorm van het aanbrengen van een epigenetische codering
(methylering) van het gen voor de aanmaak van melanine. Door deze epigenetische codering
– ofwel het gradueel op non-actief zetten van dat betreffende gen – werd er nu minder
melanine geproduceerd en kon de aanmaak van vitamine D worden gehandhaafd.
De morfogenetische veldinformatie betreffende de epigenetische codering van dat melaninegen
– en nog enkele andere functionele aanpassingen aan hogere breedtegraden – is dus van
veel jongere evolutionaire herkomst dan de oeroude betreffende de hoge aanmaak van
melanine. En derhalve is ook de amplitude van deze relatief jonge veld informatie veel kleiner.
Bij het matchen van mensen met een blanke en een donkere huidskleur (en dito
omgevingsgerelateerde kenmerken) zien we in het ontstane embryo dus een samenkomen van
twee pakketjes chromosomen warvan het ene pakketje een actief gen voor melanine (en genen
voor gerelateerde kenmerken) bevat en het andere pakketje een door de epigenetische
codering op non-actief gesteld gen voor melanine (plus gerelateerde kenmerken) bevat.
Het ene pakketje chromosomen wordt dus aangestuurd door evolutionair gezien zeer oude en
sterke informatie en het andere pakketje chromosomen door relatief erg jonge en daarom
zwakkere veldinformatie.
De sterkste veldinformatie zal nu dominant worden en er tegelijk voor zorgen dat de
epigenetische codering van het jongste (en aangepaste) pakketje verdwijnt. Hierdoor zullen
beide chromosoompakketjes weer gaan functioneren zoals gebruikelijk is rond de evenaar,
dus onder de invloed van de informatie van de eerste mensachtigen en hun voorouders in dat
gebied. En zal de nakomeling de kenmerken hebben van de ouder met de donkerste
huidskleur. Ongacht of het de vader of de moeder is die over de donkerste huid beschikt.
200