De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

kern; pherein betekent transporteren). De ene karyopherin kan alleen eiwitten in de celkern
brengen, de andere kan ze er alleen maar uit vervoeren, maar er zijn er ook die heen en weer
kunnen. “Fascinerend complex”, aldus de hoogleraar […]
Het zal duidelijk zijn dat als er iets verandert aan de ruimtelijke structuur van één of meer
eiwitten die zijn betrokken bij het transportkanaal in het membraan van de celkern en/of één
of meer karyopherins, er dan van alles kan misgaan met het functioneren van de celkern.
• Er kunnen ongewenste DNA-beschadigende enzymen binnenkomen.
• Eiwitten kunnen door disfunctionerende karyopherins op de verkeerde plek aankomen,
waardoor DNA niet kan worden verpakt.
• Er kunnen bepaalde genen niet worden ingeschakeld, waardoor allerlei gen-gerelateerde
disfuncties kunnen optreden.
• Ook binnen cellen moeten eiwitten naar de goede plek worden vervoerd, naar de celkern,
het celoppervlak of naar mitochondriën. Er zijn tientallen bestemmingen voor eiwitten
binnen cellen, die allemaal afhankelijk zijn van transporteiwitten. Disfunctie van
gedeformeerde eiwitten kan dus ook het hele functioneren van de cel verstoren.
Bij iedere vaccinatie – of blootstelling aan elektro-actieve stoffen – is er dus kans op het
veroorzaken van disfunctie van transporteiwitten (en andere eiwitten) en het transportkanaal
door het celmembraan van de celkern. Omdat hierdoor het DNA op een niet te voorspellen
manier kan worden beschadigd kunnen hierdoor ook allerlei niet te voorspellen stoornissen in
het functioneren optreden. En tot nu toe worden zulke ‘random’ optredende stoornissen nooit
gerelateerd aan vaccinatie omdat men hierbij specifieke symptomen verwacht te zien optreden.
Hierdoor wordt de schade die door vaccinatie wordt aangericht schromelijk onderschat.
Elektro-actieve adjuvantia benadelen de functie van ionenkanalen in de celmembraan
In het boek Bio-energie, de potentie van niet-reguliere geneeskunde, door de arts Nico
Westerman, uitgeverij Rathega, 2006, staat een interessant hoofdstuk over de werking van de
potentiaal over de celmembraan, waarbij natrium, kalium, chloor en calcium zijn betrokken.
Ook hier is sprake van een ‘kanaal’, door de celmembraan. Ik citeer eerst van de bladzijden
260 en 261 van genoemd boek.
[…] Bij het potentiaalverschil over de celmembraan zijn veel ionen betrokken. De
belangrijkste zijn natrium, kalium, chloor en calcium. Er zijn twee redenen waarom ionen
zich door de celmembraan verplaatsen. De eerste is de spanningsgradiënt – het verschil in
lading, het spanningsverschil tussen de binnenzijde en de buitenzijde van de mebraan. Een
positief ion wordt op grond van de elektromagnetische krachtaangetrokken door gebieden
waar een negatieve lading is. Een negatief ion wordt door dezelfde kracht aangetrokken door
een positief gebied. De natuurwetten zeggen dat ionen zich (trachten) te verplaatsen tot het
spanningsverschil is opgeheven. De tweede reden voor verplaatsing is de
concentratiegradiënt. Als een stof aan de ene zijde van een membraan in een hogere
concentratie voorkomt, verplaatsen de moleculen zich in de richting van de laagste
concentratie. Het gevolg is dat het concentratieverschil wordt opgeheven. Ook dat is een
fundamentele natuurwet.
Toch zijn de concentraties van de ionen binnen en buiten de cel beslist niet het gevolg van de
heersende ladingsverhoudingen en concentraties. Hier zijn twee redenen voor. De eerste is
dat de celmembraan alleen maar selectief doorgankelijk is voor ionen. In de membraan
bevinden zich kanalen waar de ionen door hen kunnen (dus van buiten de cel naar binnen en
60