De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

• Zelfs bij gebruik van vaccins zonder squaleen – maar met aluminium of Thimerosal – kan
na vaccinatie verandering optreden van de ruimtelijke structuur van squaleenmoleculen.
• Na vaccinatie met squaleenhoudende vaccins waarin ook elektro-actieve stoffen zitten
ontstaat er al meteen – en daarna op termijn nog afwijkender wordend – mengsel van
normale en vervormde squaleen rond de axonen. Het aantal afwijkende moleculen neemt
gestaag toe. Na vacinatie met niet-squaleenhoudende vaccins die wel elektro-actieve
stoffen bevatten zien we ook een ontstaan en een toename van het aantal afwijkende
squaleenmoleculen rond de axonen optreden.
• Het lichaam herkent alleen de correct gevouwen squaleenmoleculen als lichaamseigen en
het immuunsysteem valt de ‘vervormde’ squaleenmoleculen aan. Hierdoor vallen er gaten
in de myelinebekleding van de zenuwvezels. Hierdoor neemt het isolatievermogen van
myeline af en daardoor ook de kwaliteit van de signaaltransmissie van de zenuwen.
Prikkels worden zwakker en langzamer doorgegeven. Als die transmissie onder een
bepaalde drempelwaarde komt, dan komen de zenuwprikkels niet meer over bij de spieren
en treedt verlamming op. Ook wordt de communicatie van neuronen onderling zwakker en
langzamer. Dat kan ook leiden tot een trager verwerken van informatie, zodat ook de
cognitieve functies worden aangetast.
• Als dat proces van degeneratie van myeline plaats vindt in de motorcortex – die de
willekeurige motoriek aanstuurt, dan zullen inderdaad handen, voeten, aangezichtsspieren
en de spraak het eerst worden aangetast. De invloed van de motorcortex wordt voorgesteld
door een misvormd mannetje, de ‘homunculus’ genoemd, met onevenredig grote handen,
voeten, gezicht en mond. De aansturing van deze lichaamsdelen neemt in de motorcortex
relatief de grootste plaats in en zal dan ook het eerst en ernstigst worden getroffen door
demyelinisatie. Ook de aansturing van de onwillekeurige spieren zoals die van
ademhaling, hart, slagaderen en darmperistaltiek kan worden getroffen.
• GBS is dus wél en ook weer géén auto-immuunziekte. Want er wordt wel een in principe
lichaamseigen stof aangevallen, maar die stof (squaleen) bezit niet meer de ruimtelijke
kenmerken van dat echte lichaamseigen squaleen en fungeert dus eigenlijk alleen als ieder
ander antigeen. Daarom is het vernietigen van het eigen – maar afwijkende - squaleen dus
ook te zien als een normale immuunreactie. In het serum van ziek geworden veteranen die
een vaccinatie met een squaleenhoudend vaccin kregen trof men weliswaar antilichamen
aan tegen squaleen, maar nader onderzoek zou uitwijzen dat het gaat om antilichamen
tegen ruimtelijk afwijkende squaleenmoleculen. Maar die squaleen wijkt niet af voor wat
betreft de chemische samenstelling. Normaliter bepaalt men de aard van een stof op een
scheikundige manier, namelijk door het bepalen van de chemische samenstelling aan de
hand van de aangetroffen atomen van bepaalde elementen van het periodiek systeem.
Daarbij let men niet op de vouwing van de ketens van de atomen van die elementen. (Dat
geldt ook voor de samenstelling van aminozuren.) Dat vereist weer een heel ander soort
van onderzoek, dat men tegenwoordig ook in Nijmegen kan verrichten.
• Het verschil in goede en verkeerde squaleen ligt dus niet in de manier van toediening,
maar aan het feit dat er al of niet een verandering is opgetreden in de ruimtelijke structuur.
Het immuunsysteem zal dus niet vanwege een toediening per injectie consequent alle
squaleen aanvallen, maar alleen antilichamen maken tegen afwijkende squaleenmoleculen.
En die laatste komen niet alleen per injectie (vaccin dat squaleen plus elektro-actieve stof
bevat) binnen, maar worden ook nog steeds in het lichaam zelf aangemaakt, nadat er een
lipofiele elektro-actieve stof is binnengekomen, die daarna grotendeels in het lichaam
aanwezig blijft.
93