De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

• Op 3-3-2000 verscheen er in het Algemeen Dagblad een artikel over een gemuteerd eiwit,
DC-SIGN, waardoor dat lichaamseigen eiwit geen hiv kan binden. […] Zo loopt er een
onderzoek bij mensen die hiv-resistent zijn. Bij een hoog percentage van deze groep is de
reden van die ongevoeligheid voor hiv onbekend. Het is denkbaar dat een deel van hen
een afwijkend DC-SIGN bezit, waardoor het eiwit geen hiv kan binden […]
Bij apen en mensen kan er dus een mutatie ontstaan die bepaalde retrovirussen – waarvan
HIV er eentje van is – afweert. Nakomelingen van deze apen en mensen kunnen dezelfde
afweer tegen dit retrovirus hebben. Het is dus mogelijk dat één of meerdere van deze afweermutaties
in de toekomst als nieuwe evolutionaire aanpassing dominant worden voor de
mensheid, waardoor aids uit het beeld verdwijnt.
Als er namelijk sprake is van een ‘gestuurde’ mutatie, dan betreft deze functionele mutatie
wel het gastheer-organisme, maar ondergaat het virus geen grote functionele aanpassingen
aan de veranderde gastheer. Het lijkt aannemelijk dat onder de niet gemuteerde voorloperapen
het virus bleef circuleren, maar dat de gemuteerde voorloper-apen van het virus werden
verlost.
Daarom vinden we het virus nog wel onder de nog steeds (nauwelijks) onveranderde
mensapen, maar niet onder latere mutaties. Het is niet onmogelijk dat één of meer virusafweermutaties
tegelijk plaatsvonden met een andere – meer evolutionaire – mutatie.
Derhalve kan prof. Roebroeks volgens mij deze onderzoeksuitkomst niet gebruiken als
onderbouwing voor een Aziatische wieg van de mensheid.
Mutaties van virussen moeten we niet zien als gestuurde evolutionaire stappen voorwaarts.
De genoemde mutatie van het vogelgriepvirus is geen echte evolutie in de zin van voortgang
in ontwikkeling naar complexere organismen, maar een voor de mens toevallig noodlottige
mutatie die volgens mij werd veroorzaakt door een tijdelijke vermindering van de kwaliteit
van het veldcontact.
Dit werd waarschijnlijk veroorzaakt door een zonnevlekken-maximum en de daaraan
gerelateerde sterkere elektromagnetische zonnestraling van de zogenaamde zonnevlammen,
die interfereerde met de veldinformatie. De relatie tussen muterende griepvirussen en
zonneactiviteit werd al eerder door verschillende onderzoekers gelegd.
Hieronder volgt een citaat uit een boek van Maurice Cotterell dat dit ondersteunt.
[...] Er is al een verband vastgesteld tussen zonnevlekken en viruspandemieën op aarde. In
1979 publiceerde het tijdschrift ‘Nature’ het onderzoek van R.E. Hope-Simpson (Nature,
275.86, 1978) waaruit een opvallende coïncidentie bleek van pieken in de 11,5 jaar durende
zonnevlekkencyclus en grieppandemieën die verband hielden met antigene verschuivingen in
het virus: met elke volgende zonnevlekkencyclus muteerde het virus tot een andere variëteit,
hetgeen bewees dat de zonnestraling de vermeerdering van een virus kan verstoren.
In het nummer van 3 juli 1991 meldde ‘The Daily telegraph’ dat wetenschappers een directe
schakel ontdekt hadden tussen schizofrenie en influenza. Professor Robin Murray van het
Institue of Psychiatrie in Londen verklaarde dat zijn onderzoek ‘...aantoonde dat er sprake
was van een stijging van 88 procent van het aantal na de Aziatische griep
(zonnevlekkenmaximum) van 1957 in het voorjaar van 1958 geboren baby’s die later
schizofreniepatiënten werden. De samenhang is vanaf 1939 onmiskenbaar ..’
Bij combinatie van die twee rapporten toont Hope-Simpson een verband tussen zonnevlekken
en virussen, en Murray een tussen virussen en schizofrenie [...]
Op indirecte manier blijkt hier dat de zonnevlekkencyclus invloed uitoefent op de
ontwikkeling en mutaties van organismen. Zonnevlekken hebben invloed op de sterkte van
193