De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

• De implicatie van het voorgaande is dat het dus ook mogelijk is dat metalen zoals mangaan
leiden tot ladingverschuiving in insulinemoleculen. De aldus veranderde insuline zal dan –
in tegenstelling tot prioneiwitten - nog wel door het lichaam worden herkend en via zijn
onveranderde tertaire ruimtelijke structuur binden op insulinereceptoren, maar niet meer
optimaal effectief zijn.
Een onderbouwing voor de mogelijkheid dat stereo-isomerere insuline niet meer optimaal
effectief kan zijn stond in het het augustus 2006-nummer van de Gezondgids.
Onderzoeker Voeding, Gerard Kramer. Hij legt het verschil uit tussen links- en rechtsdraaiend
melkzuur. Ik citeer:
[…] Overigens is het een misverstand dat het melkzuur daadwerkelijk zou draaien. De termen
links- en rechtsdraaiend slaan op de structuur van het melkzuurmolecuul onder een speciale
microscoop. Buigt de lichtstraal van die microscoop naar rechts, dan heet het melkzuur
rechtsdraaiend; buigt de straal naar links, dan is het linksdraaiend […]
[…] Bij normale hoeveelheden yoghurt is rechtsdraaiend melkzuur niet gezonder of
ongezonder dan linksdraaiend. Het linksdraaiende type wordt trager verteerd, maar dat geeft
pas problemen als een volwassenen zo’n 7 liter yoghurt in een keer zou opeten […]
Het ene type melkzuur is dus stereo-isomeer aan het andere. En het ene type wordt trager
verteerd dan het andere. Dat zegt dus ook dat het mogelijk is dat een stereo-isomere variant
van de normale insulinemolecuul trager of juist sneller werkt dan de normale natuurlijke
insuline-molecuul. Hierdoor kan gentech insuline leiden tot een ander effect op de
bloedsuikerspiegel dan normaliter bij natuurlijke insuline wordt waargenomen.
Hieruit volgt dan dat niet alleen zinkgebrek kan leiden tot verminderde effectiviteit van
insuline, maar dat ook organofosfaten en mangaanhoudende bestrijdingsmiddelen op deze
manier kunnen leiden tot een vorm van diabetes-2.
Organofosfaten stapelen zich op in vet- en zenuwweefsel van zoogdieren. Oudere mensen
kunnen al een aardige voorraad hiervan in hun lichaam hebben opgebouwd en ook jongeren
krijgen meer van deze gifstoffen binnen dan eerdere generaties.
Ook de blootstelling aan mangaanhoudende schimmeldoders is momenteel groter dan vroeger,
terwijl ook het lood in de benzine is vervangen door mangaanverbindingen.
Zowel ‘Alzheimer’, ‘Parkinson’ als diabetes en obesitas zouden dus (mede) kunnen worden
veroorzaakt door ladingverschuiving binnen eiwitmoleculen ten gevolge van zinkgebrek en/of
een overmaat aan (residuen van) mangaanhoudende bestrijdingsmiddelen en benzinedampen,
dus een mangaanvergiftiging. Ook blootstelling aan zware metalen – zoals ook door
vaccinaties - kan dit effect hebben.
Hoewel mangaan in te grote hoeveelheden schadelijk is, hebben we dit spoorelement wel
nodig omdat het functioneert als enzymcofactor en een rol speelt bij de oxidatie van vetzuren.
Spoorelementen zoals koper, zink, molybdeen en mangaan functioneren als ‘niet-eiwitkoppeldeel’
– ofwel als cofactor – bij de vorming van zogenaamde ‘metallo-enzymen’.
Dit ‘koppeldeel’ is bepalend voor de ruimtelijke structuur – en daarmee voor de functionaliteit
– van het betreffende enzym. De invloed van de lading van het metaal(ion) is bepalend voor
de lading en onderlinge koppeling van de eiwit-atomen, waardoor de ruimtelijke vorm van het
enzym-molecuul tot stand komt.
Ook andere anorganische ionen dan de genoemde metalen – zoals het chloor-ion van
bijvoorbeeld natriumchloride – kunnen dienen als ‘niet-eiwit-koppeldeel’ en invloed hebben
op de ladingen van atomen van andere elementen.
121