De verborgen gevaren van vaccinaties - WantToKnow.nl

zo’n nieuw te bouwen synthetische bacterie waren terechtgekomen, dan zou een als ‘makke
bacterie’ gepland ontwerp onbedoeld kunnen veranderen in een ziekmakend monster van
wereldklasse.
En het is niet gegarandeerd dat er niet nog veel meer van dit soort mechanismen wachten op
ontdekking.
Het is ook niet uitgesloten dat die tbc-bacterie die niet uit het fagosoom breekt ergens in zijn
genoom een ‘rem’ heeft waardoor de aanmaak van die ‘uitbraak-eiwitten’ geremd wordt. Net
zo goed als moderne organisme voor hun celcylus naast (van de bacteriën geërfde)
celdelingsgenen ook beschikken over een later ontwikkeld remmingsmechanisme op die
celdeling.
• Stel de mogelijkheid dat ooit in een bacteriegenoom zo’n remmend gen wordt ontdekt dat
verhindert dat bacteriën na infectie snel uit het fagosoom breken. Zo’n remmend gen zou
jonger kunnen zijn dan de uitbraakgenen en dus ook worden aangestuurd door een
zwakkere informatieve amplitude.
• En stel dat zo’n gen dan zou worden gebruikt bij de assemblage van een synthetische
bacterie, met het doel hem ‘tam’ te maken in die zin dat besmetting met zo’n bacterie geen
direct gevaar oplevert voor de gezondheid.’
• En stel dat er bij de samenstelling van zo’n synthetisch bacteriegenoom dan sprake zou zijn
van een te groot verschil tussen de verschillende aansturende informatieve amplituden van
de samenstellende genen. Dan zou het kunnen gebeuren dat de uitbraak-remmende genen
hun aansturing verliezen omdat die informatie begint mee te resoneren met bijvoorbeeld de
sterkere informatie van de uitbraakgenen. Als dat zou gebeuren, dan verandert een als
‘goedaardig en nuttig’ bedoelde bacterie misschien wel in een ‘ongekende moordmachine’
die door niets en niemand meer te bedwingen is.
En wie zegt dat dit niet kan gebeuren, moet nog eens terug denken aan de verschillende – nog
steeds onbegrepen - rampen die al eerder gebeurden met experimentele gentech therapieën.
Hieraan kan heel goed het hierboven beschreven mechanisme ten grondslag hebben gelegen.
Door uitval van bepaalde informatie kan een genetisch gemanipuleerd organisme
‘incomplete’ eiwitten aanmaken met een veranderde ruimtelijke structuur, of worden er
bepaalde eiwitten helemaal niet aangemaakt. Hierdoor kunnen ernstige disfuncties en
immuunreacties optreden.
Omgevingsinvloeden en het risico op uitval van genen of delen daarvan
Er is nog een variabele die zorgt dat het functioneren van synthetische bacteriën
onvoorspelbaar is.
Zolang het amplitudeverschil tussen verschillende genen of onderdelen daarvan onder een
bepaalde kritische grens blijft, zal de synthetische bacterie waarschijnlijk functioneren zoals
werd bedoeld. Het is echter denkbaar dat door de invloed van (sterke) magnetische en/of
elektrische velden een totale versterking optreedt van de amplitude van de veldinformatie
waarmee die nieuwe synthetische bacterie resoneert.
Hierdoor kunnen onderlinge amplitudeverschillen groter worden. Hierdoor kan dan wél een
kritische grens overschreden worden, waardoor de info met de kleinste amplitude zich
conformeert aan de info met de grootste amplitude en er dus informatieverlies optreedt voor
de genen die met de kleinste amplitude resoneren.
Natuurlijk geëvolueerde organismen kennen dit probleem niet.
Als er op deze manier bijvoorbeeld synthetische probiotica zou worden gemaakt, dan zou dat
voor gezonde mensen – in kleine doses – best nog wel even goed kunnen functioneren. Als
161