ACADEMY Magazine 2024

PROFIEL
‘Dat het misgaat in de zorg
komt doordat we alleen aan
symptoom-bestrijding doen’
leuker met mensen te werken en gewoon met m'n poten
in de modder te staan.” Ze is rebels, komt in opstand
tegen onrechtvaardige regels – en haalt daarmee
geregeld het nieuws – en doet meer voor haar patiënten
dan hen alleen maar medisch advies geven. Ze heeft
daarnaast via LinkedIn al geregeld financiële hulp voor
haar patiënten gevraagd. Om dat geven te vergemakkelijken
en te professionaliseren, heeft ze samen met anderen
de stichting Hoe kan ik je helpen? opgericht. Doneren
kan via de website van de stichting, Lekkergeven.nl. “Wat
ik al informeel deed, neemt de stichting over. Als mensen
armoedeproblematiek hebben, op een andere manier
ondersteuning nodig hebben of vastlopen in hun leven,
kunnen we die hulp straks via de stichting aanbieden.
Leuk is dat nu ook patiënten van mijn praktijk op
Rotterdam-Zuid ook gaan doneren voor mijn patiënten
als straatarts. Een paar euro, maar ze hebben niet veel
geld, dus dat vind ik schattig, want sommige mensen met
geld worden vaak nog hebzuchtiger.”
Daklozen
Over daklozen hebben we het nog niet gehad en over hen
wil Michelle graag praten. Op het moment dat ons gesprek
plaatsheeft overweegt de gemeente Rotterdam de helft
van de dagopvang voor daklozen te sluiten wegens
bezuinigingen. “Dat is voor mij onbegrijpelijk, na alle ophef
van afgelopen jaar over al die buitenslapers.” Mensen dus
die geen dak boven hun hoofd hebben, onvindbaar zijn
voor de hulpverlening en kampen met steeds grotere
problemen. Uiteindelijk kost dat de maatschappij meer
dan het bieden van dagopvang. Michelle: “Het is zo duur
om te falen in menselijkheid. De mensen die hier dakloos
zijn worden per definitie allemaal superziek. Een collegaveldwerker
had een patiënt die op straat terecht was
gekomen en van alles ging gebruiken. Uiteindelijk nam hij
heroïne, kreeg ontstoken hartkleppen en daardoor een
halfzijdige verlamming. Dat kostte ongeveer een ton. De
oplossing is zo simpel: geef ze gewoon een bedje.” Ten
slotte constateert ze dat Rotterdam steeds meer een plek
wordt voor mensen die het kunnen betalen. “Ze maken de
stad zo onaantrekkelijk mogelijk voor daklozen”, zegt
Michelle van Tongerloo. Aan de overkant van de
Pauluskerk staan bankjes met verhoginkjes zodat
daklozen er niet kunnen liggen. Om maar wat te noemen.
“Wat ik ook met enige regelmaat heb is dat patiënten in
het ziekenhuis worden opgeknapt en als ze herstellen
weer worden ontslagen naar de straat. Dan moeten we ze
vier dagen later natuurlijk weer naar het ziekenhuis
sturen.” Onder hen ook de ongedocumenteerden die,
omdat ze bijvoorbeeld bang zijn voor uitzetting, vaak lang
wachten vooraleer ze naar de dokter gaan, meestal als het
al echt ernstig is.
Michelle strijdt voor meer samenwerking tussen instanties
en overheden, zodat een einde kan worden gemaakt aan
het huidige systeem “dat geld en regels boven mensen
stelt en instanties machteloos maakt. We zijn in een
samenleving terechtgekomen, waarin de geest rondwaart
dat je sterk moet zijn, voor jezelf moet zorgen en vooral je
eigen ding moet najagen. Maar juist in dit systeem vallen
mensen, die duur en complex zijn, buiten de boot. De
kwetsbaarste mensen lijden het meest onder dit keiharde
en rigide systeem."
Onderwerpen
Gezondheid, Gezondheidszorg, Overheid,
Mens en Maatschappij, Mentale gezondheid
SPEAKERSACADEMY.NL 103