Juridische haken en ogen aan arbeidscontracten voor bepaalde tijd

92/85.(44) Het niet vernieuwen van de overeenkomst kan volgens het Hof echter in
sommige omstandigheden hetzelfde zijn als een weigering tot aanwerving. Dit is niet
toelaatbaar als zwangerschap daarvan de reden is. Het Hof concludeert dat dit derhalve
ook geldt bij het niet vernieuwing van een tijdelijke aanstelling.
In de praktijk zal het vaak moeilijk zijn om aan te tonen dat het niet verlengen verband
houdt met de zwangerschap. De werkgever zal immers meestal een neutrale reden voor
het niet verlengen van het tijdelijke dienstverband geven. Wanneer er geen werk meer is
of het functioneren van de werkneemster te wensen overlaat zonder dat dit met de
zwangerschap te maken heeft, dan mag de werkgever voortzetting van het tijdelijke
contract vanzelfsprekend weigeren.
In een zaak die werd voorgelegd aan de President van de Rechtbank Haarlem klaagde
een werkneemster over discriminatie, omdat haar detacheringsovereenkomst met drie in
plaats van vijf jaar was verlengd. Werkneemster stelde dat haar mannelijke collega's een
verlenging van vijf jaar hadden gekregen. De CGB oordeelde dat de werkgever
onderscheid naar geslacht had gemaakt door de mannelijke werknemers een contract
van vijf jaar aan te bieden en werkneemster, de enige vrouw, niet. Daarop wendde
werkneemster zich tot de president met de vordering de werkgever te verplichten haar
een nieuw contract aan te bieden. De president wees de vordering af, omdat naar zijn
mening ongelijke behandeling niet aannemelijk was. Zo er al sprake was geweest van
discriminatie, dan had dat naar mening van deze president slechts kunnen leiden tot een
recht op schadevergoeding.(45)
C.2.2 Voortzetting zonder tegenspraak (lid 1)
Vanzelfsprekend kunnen partijen overeenkomen de arbeidsovereenkomst voor bepaalde
tijd voort te zetten. Ze spreken dan af voor welke periode en op welke voorwaarden zij
wederom met elkaar in zee gaan. Lid 1 ziet op de situatie dat partijen zonder nadere
afspraken te maken met elkaar verdergaan. De arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd
wordt dan geacht voor dezelfde tijd, doch voor ten hoogste een jaar, op de vroegere
voorwaarden wederom te zijn aangegaan.(46) Van voortzetting zonder tegenspraak is in
elk geval sprake wanneer partijen na het einde van rechtswege de arbeidsovereenkomst
feitelijk voortzetten. Denk daarbij aan de situatie dat de werknemer zich na het einde
van rechtswege meldt op zijn werk, de werknemer wordt toegelaten en zet zijn
werkzaamheden voort. Wanneer de werkgever wil voorkomen dat de
arbeidsovereenkomst wordt voortgezet, dan moet hij in dat geval de werknemer de
toegang tot de werkplek ontzeggen. Doet hij dat niet, dan wekt hij de schijn met de
voortzetting van de arbeidsovereenkomst in te stemmen.
De vraag wanneer sprake is van voortzetting zonder tegenspraak deed zich in 2007 voor
bij de Hoge Raad. Werknemer was in casu werkzaam op basis van een
arbeidsovereenkomst voor een jaar, einddatum 31 juli 2002. In juni en juli 2002 heeft
werkgever een verlenging met twee maanden aangeboden. Werknemer heeft het aanbod
niet ondertekend, maar heeft tot 18 september 2002 doorgewerkt. Op die dag heeft de
werkgever medegedeeld dat de arbeidsovereenkomst op 30 september 2002 zou
eindigen. De Hoge Raad heeft – evenals het hof en de rechtbank sector kanton –
geoordeeld dat de arbeidsovereenkomst niet “zonder tegenspraak” is voortgezet. De
Hoge Raad oordeelde dat het voor de toepassing van artikel 7:668 lid 1 BW erop
aankomt of de werknemer op grond van gedragingen van de werkgever heeft mogen
aannemen dat de arbeidsovereenkomst na afloop van de tijd waarvoor deze was
aangegaan stilzwijgend werd voortgezet. Het hof heeft dit volgens de Hoge Raad
geenszins miskend. Emergis heeft er na 24 juni 2002 jegens werkneemster nimmer
onzekerheid over laten bestaan dat zij de arbeidsovereenkomst slechts voor de duur van
twee maanden wilde voortzetten. Bij dat uitgangspunt heeft het hof met juistheid
geoordeeld dat er na 31 juli 2002 geen sprake is geweest van “voorzetting zonder
tegenspraak” als bedoeld in artikel 7:668 lid 1 BW. (47)
OSR Juridische Opleidingen 11