Juridische haken en ogen aan arbeidscontracten voor bepaalde tijd

S.O.-campagne zich toch rechtstreeks tot Simpson richtten en Simpson reeds vóór 8
oktober 2001 voor de Stichting werkte aan de voorbereiding van deze campagne. Anders
dan Simpson meent, noopte dit gegeven het hof niet tot de gevolgtrekking dat de
Stichting geacht moet worden te zijn teruggekomen op de eerder gemaakte afspraak dat
Simpson niet vóór 8 oktober 2001 in dienst zou treden. Het hof heeft ook tot het oordeel
kunnen komen dat Simpson niet mocht vertrouwen op de gedragingen van
personeelsleden en vrijwilligers die niet bevoegd waren de Stichting te
vertegenwoordigen.
3.29. Subonderdeel 3.3 klaagt dat het voorgaande meebrengt dat het hof had moeten
letten op al hetgeen Simpson had aangevoerd omtrent de werkzaamheden die hij feitelijk
voor de Stichting heeft uitgevoerd tussen 5 juli en 8 oktober 2001. Het betreft dezelfde
stellingen die in de subonderdelen 2.3.1 tot en met 2.3.6 al werden genoemd.
3.30. Aangezien subonderdeel 3.3 voortbouwt op de subonderdelen 3.1 en 3.2, deelt
deze klacht het lot van die subonderdelen. Aan het slot van subonderdeel 3.3 wordt in
het bijzonder gewezen op hetgeen van de zijde van Simpson is aangevoerd over de
toegezegde financiële tegemoetkomingen. Te dien aanzien moge worden verwezen naar
de bespreking van onderdeel 1 hiervoor.
3.31. Subonderdeel 3.4 klaagt tot slot dat het hof art. 7:610a BW had moeten toepassen
en derhalve had moeten uitgaan van het vermoeden dat Simpson de arbeid die hij in het
tijdvak tussen 5 juli en 8 oktober 2001 voor de Stichting verrichte, heeft verricht
krachtens een arbeidsovereenkomst.
3.32. Art. 7:610a BW bepaalt dat hij die ten behoeve van een ander tegen beloning door
die ander gedurende drie opeenvolgende maanden, wekelijks dan wel gedurende ten
minste twintig uren per maand arbeid verricht, wordt vermoed deze arbeid te verrichten
krachtens arbeidsovereenkomst. Simpson heeft in de feitelijke instanties geen beroep
gedaan op dit wettelijk vermoeden, zodat het hof geen aanleiding had om hieraan een
bijzondere overweging te wijden. Ook overigens baat deze bepaling Simpson niet. Dit
wettelijk vermoeden is van belang voor arbeidsrelaties ten aanzien waarvan
onduidelijkheid bestaat over de aard van de relatie en de omvang van de arbeidsduur.
Doet die onduidelijkheid zich niet voor, dan zal op de rechtsvermoedens ook geen beroep
kunnen worden gedaan. [noot:39] In de redenering van het hof was er geen
onduidelijkheid: de uitdrukkelijke afspraak dat Simpson niet vóór 8 oktober 2001
wederom in dienst zou worden genomen staat volgens het hof eraan in de weg dat
Simpson erop heeft mogen vertrouwen dat hij stilzwijgend vóór die datum weer in dienst
is getreden. Anders gezegd, een eventueel uit de wet voortvloeiend vermoeden werd
door deze uitdrukkelijke afspraak weerlegd. Onderdeel 3.4 leidt om deze reden niet tot
cassatie. Daarmee faalt ook onderdeel 3.
4. Conclusie
De conclusie strekt tot verwerping van het beroep.
Hoge Raad
1. Het geding in feitelijke instanties
Simpson heeft bij exploot van 19 november 2002 Greenpeace gedagvaard voor de
kantonrechter te Amsterdam en gevorderd, kort gezegd,
– te verklaren voor recht dat tussen partijen een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde
tijd geldt vanaf 1 april 2002, althans vanaf 8 oktober 2001;
• Greenpeace te veroordelen om aan Simpson tot zijn werkzaamheden toe te laten,
op straffe van een dwangsom;
• Greenpeace te veroordelen tot doorbetaling van loon vanaf de maand juli 2002 tot
de dag waarop de dienst betrekking rechtsgeldig zal zijn beëindigd, te
OSR Juridische Opleidingen 145