Juridische haken en ogen aan arbeidscontracten voor bepaalde tijd

aangaan” van die overeenkomst niet aan die vormvereisten is voldaan, dient die
vaststelling de consequenties te hebben die de wet daaraan verbindt.
14. Op dit punt zij overigens ook het navolgende opgemerkt. Naar O B.V. heeft gesteld
(en met productie 3 bij fax d.d. 27 oktober 2010 onderbouwd), heeft zij op of omstreeks
8 juni 2005 een concept-arbeidsovereenkomst ter tekening aan de werknemer
voorgelegd, waarin de tekst van het concurrentiebeding was aangepast. De werknemer
heeft die aanpassing niet willen accepteren.
Niet is gesteld of gebleken dat partijen tussen het moment van indiensttreding (8
december 2003) en medio 2005 ooit over de arbeidsvoorwaarden hebben gesproken. De
werknemer is werkzaamheden voor O B.V. blijven verrichten, zonder dat een nieuwe
schriftelijke arbeidsovereenkomst is aangegaan of daaromtrent iets door de werkgever
schriftelijk aan de werknemer is bevestigd. De na 8 juni 2004 verrichte arbeid berustte
dus op een (telkens) van rechtswege opnieuw aangegane overeenkomst die (telkens)
niet nader schriftelijk is vastgelegd. In dat geval moet worden geconstateerd dat de
tijdelijke arbeidsovereenkomst van 8 december 2003 ingevolge artikel 7:668, lid 1 BW op
8 juni 2004 is verlengd voor zes maanden, waarna op 8 december 2004 een tweede
verlenging voor zes maanden heeft plaatsgevonden en op 8 juni 2005 de derde
verlenging aan de orde was. Gelet op de discussie die op dat moment heeft
plaatsgevonden ten aanzien van de uitbreiding van de werking van het
concurrentiebeding en de weigering van de werknemer om daarmee in te stemmen, kan
niet worden geoordeeld dat die verlenging (waardoor een vierde arbeidsovereenkomst tot
stand is gekomen, die ingevolge artikel 7:668a, lid 1 aanhef en sub b BW voor
onbepaalde tijd was) “zonder tegenspraak” is geschied.
15. Verwezen wordt ten slotte naar het arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 26
maart 1998, gepubliceerd in de JAR 1998, nr. 125. De casus die daar aan de orde was
wijkt in zoverre van het onderhavige geval af dat in die zaak na afloop van de
overeengekomen termijn door de werkgever schriftelijk was bevestigd dat de
overeenkomst voor onbepaalde tijd werd voortgezet. Daar was dus geen sprake van een
stilzwijgende voortzetting en dus evenmin van toepasselijkheid van artikel 7:668 BW.
Het Hof verwierp in dat geval het beroep dat was gedaan op de bedoeling van de
werkgever bij voortzetting van de overeenkomst.
De kantonrechter ziet niet in waarom een werknemer in het geval waarin een werkgever
na verloop van een overeengekomen termijn helemaal niets van zich laat horen (en
partijen de facto de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd voortzetten) nog wel
gebonden zou moeten zijn aan een concurrentiebeding, terwijl hij dat niet zou zijn in het
geval waarin een werkgever na ommekomst van de overeengekomen termijn schriftelijk
(dus ook formeel) bevestigt dat de arbeidsrelatie voor onbepaalde tijd wordt voortgezet,
zonder dat daarbij het concurrentiebeding opnieuw schriftelijk wordt aangegaan. In beide
gevallen geldt immers dat van de werkgever, tot bescherming van wiens belang het
concurrentiebeding strekt, verlangd mag worden dat deze alert is op de noodzaak om bij
voortzetting van een arbeidsovereenkomst die eindigt door verloop van een
overeengekomen termijn het beding opnieuw schriftelijk aan te gaan.
16. Het voorgaande voert de kantonrechter tot de slotsom dat de vaststaande feiten
vooralsnog leiden tot het oordeel dat het concurrentiebeding haar werking heeft verloren,
doordat het bij verlenging van de arbeidsovereenkomst na ommekomst van de
overeengekomen looptijd niet opnieuw schriftelijk is aangegaan. De werkingsduur van
het oorspronkelijk beding (twee jaar na afloop van de arbeidsovereenkomst) is daarom
verstreken op 8 december 2005. Waar geen concurrentiebeding meer bestaat, valt er
ook niets te schorsen of te vernietigen en bestaat evenmin enige grond om aan de
werknemer een vergoeding toe te kennen op voet van artikel 7:653, lid 4 BW. Bij
gebreke aan gronden daartoe kan het gevorderde dan ook niet worden toegewezen.
OSR Juridische Opleidingen 188